Kość ramienna

Z Wikipedii

Kość ramienna (łac. humerus) - jedna z kości kończyny górnej, należy do kości długich. Wyróżnia się w niej koniec bliższy, trzon (łac. corpus humeri) i koniec dalszy.

Na końcu bliższym znajduje się głowa kości ramiennej (łac. caput humeri). Głowę ogranicza szyjka anatomiczna (łac. collum anatomicum) kości ramiennej. Bocznie od szyjki leżą dwa guzki oddzielone od siebie bruzdą międzyguzkową (łac. sulcus intertubercularis) ku tyłowi od niej leży guzek większy (łac. tuberculum majus), ku przodowi - guzek mniejszy (łac. tuberculum minus). Od guzków w kierunku trzonu ciągną się grzebienie guzków większego i mniejszego. Poniżej guzków znajduje się tzw. szyjka chirurgiczna (łac. collum chirurgicum) - nazwana tak gdyż jest to miejsce częstych złamań.

Trzon kości ramiennej, na tylnej powierzchni ma skośnie przebiegającą płytką bruzdę nerwu promieniowego (łac. sulcus nervi radialis). Nierówność na bocznej powierzchni trzonu jest miejscem przyczepu mięśnia naramiennego i jest to tzw. guzowatość naramienna (łac. tuberositas deltoidea). Po obu stronach końca dalszego znajdują się wyniosłości, zwane nadkłykciami, z których przyśrodkowy jest dłuższy niż boczny. Pod nadkłykciem przyśrodkowym leży bruzda nerwu łokciowego (łac. sulcus nervi ulnaris). Między nadkłykciami i nieco poniżej nich leży kłykieć kości ramiennej (łac. condylus humeri), na którym znajdują się powierzchnie stawowe dla połączenia z kośćmi przedramienia.

Powierzchnia boczna służąca do połączenia z kością promieniową leży na główce kości ramiennej. Przyśrodkowo leży bloczek (łac. trochlea humeri) łączący się z kością łokciową. Powyżej bloczka na tylnej powierzchni kości ramiennej leży głęboki dół wyrostka łokciowego (łac. fossa olecrani), w który wsuwa się wyrostek łokciowy kości łokciowej podczas prostowania przedramienia.