Kazimierz Alchimowicz
Z Wikipedii
Kazimierz Alchimowicz (ur. 20 grudnia 1840 r. w Dziembrowie na Wileńszczyźnie, zm. 31 grudnia 1916 r. w Warszawie), malarz polski.
Ukończył szkołę w Wilnie, w 1863 walczył w powstaniu na Litwie, za co został zesłany za Ural, gdzie zaczął rysować. Ok. 1869 wrócił do Warszawy, uczył się w Klasie Rysunkowej W. Gersona, 1873-75 studiował w Monachium, 1876-77 przebywał we Francji, wystawiając swoje prace w paryskich salonach. 1877 zamieszkał na stałe w Warszawie, od 1890 uczył rysunku w prywatnej szkole malarstwa i rzeźby B. Poświkowej.
Alchimowicz malował obrazy o wątkach historycznych i legendarnych, pejzaże Wileńszczyzny i Tatr, sceny rodzajowe, a także religijne (m.in. Najświętsza Maria Panna dla kościoła w Zakopanem, Święta Trójca dla katedry w Lublinie). Swoje prace wystawiał w Warszawie (1874-1912), Krakowie (1873-1902), Wiedniu, Odessie i Monachium. Alchimowicz został dwukrotnie nagrodzony za obraz Pogrzeb Gedymina (1888, Kraków, Muzeum Narodowe).
Jego prace cieszyły się ogromną popularnością zarówno w kraju, jak i za granicą, gdzie również były wystawione. Duży zbiór prac Alchimowicza znajduje się w Muzeum Narodowym w Warszawie. Poza malarstwem sztalugowym tworzył malowidła na porcelanie i fajansie próbował sił w rzeźbie (drewno).
