Katar sienny

Z Wikipedii

	Uczuleniowe zapalenie błony śluzowej nosa spowodowane pyłkami kwiatowymi
()
ICD-10:	J30.1
J30.1.0 {{{X.0}}}
J30.1.1 {{{X.1}}}
J30.1.2 {{{X.2}}}
J30.1.3 {{{X.3}}}
J30.1.4 {{{X.4}}}
J30.1.5 {{{X.5}}}
J30.1.6 {{{X.6}}}
J30.1.7 {{{X.7}}}
J30.1.8 {{{X.8}}}
J30.1.9 {{{X.9}}}

Katar sienny - alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa. Wskutek reakcji organizmu na alergen (głównie pyłki roślin) immunoglobuliny dróg oddechowych uwalniają histaminę drażniącą błony śluzowe nosa.

[edytuj] Objawy

Pyłki roślinne pod mikroskopem

wielokrotne kichnięcia
obfita wydzielina z nosa (wodnista lub wodnistośluzowa)
świąd w nosie
zatkanie nosa - jedno lub obustronne
zapalenie spojówek objawiające się zaczerwienieniem, łzawieniem, światłowstrętem oraz świądem oczu
ból głowy
w mniejszej liczbie przypadków występują objawy ze strony oskrzeli oraz napady astmatyczne

Objawy te występują u alergików, przeważnie w okresie kwitnienia roślin (od lutego do sierpnia), gdyż okresy pylenia roślin mają bezpośredni wpływ na sezonowość występowania objawów.

[edytuj] Etiologia

Powstanie kataru siennego uwarunkowane jest dwoma czynnikami: predyspozycją genetyczną, a także kontaktami z alergenem, inicjującym objawy chorobowe. Uczulenie sienne jest wywoływane w przeważającej liczbie przypadków przez pyłki roślinne. Pozostałymi alergenami mogą być - roztocze, spory pleśniowe, pierze, sierść zwierząt. Patomechanizm alergicznego nieżytu nosa polega na kontakcie alergenu z komórkami tucznymi, które występują w błonie śluzowej. Komórki te posiadają na swojej powierzchni przeciwciała - immunoglobuliny E (IgE). W chwili kontaktu z alergenem ulegają one aktywacji i wydzielają zawarte w komórkach przekaźniki, a także czynne biologicznie substancje (prostaglandyny, leukotrieny). Uwolnione przekaźniki powodują rozszerzenie naczyń krwionośnych zwiększając ich przepustowość, oraz pobudzają gruczoły śluzowe do wydzielania dużej ilości śluzu.

[edytuj] Powikłania

zwiększenie objawów alergicznych
rozwój astmy oskrzelowej

[edytuj] Leczenie

Na wstępie wykonuje się testy alergiczne, aby dowiedzieć się jakie konkretnie alergeny usunąć z otoczenia.
W leczeniu kataru siennego stosuje się głównie środki antyhistaminowe. W ciężkich przypadkach choroby podawany jest kromoglikan lub nedokromil sodu. Oba leki hamują degranulację mastocytów (komórek tucznych) oraz wydzielanie histaminy i innych substancji, odpowiedzialnych za reakcje alergiczne.