Kalendarium powstania warszawskiego - 3 sierpnia

Z Wikipedii

Kalendarium powstania warszawskiego
lipiec
						30
31
sierpień
	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30	31
wrzesień
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30
październik
						1
2	3	4	5	6	7	8

[edytuj] 3 sierpnia, czwartek

Atak na Esplenadę 3 sierpnia 1944

U zbiegu ulic Chłodnej i Żelaznej

Niemcy wprowadzili do walki przeciwko powstańcom lotnictwo bombowe, głównie bombowce nurkujące Junkers Ju 87 (tzw. "sztukasy"), które od tego dnia systematycznie bombardowały Warszawę.

Kompania por. Zbigniewa Bryma z batalionu "Chrobry II" zdobyła Dworzec Pocztowy (skrzyżowanie ulicy Żelaznej i Alej Jerozolimskich). Pozostawał on w rękach polskich do końca powstania. Powstańcy zdobyli też Pałac Blanka (biorąc do niewoli 22 SA-manów), Arsenał i Pałac Mostowskich.

Biuro Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK uruchomiło w Śródmieściu sześć patroli megafonowych, nadających audycje informacyjne, wiersze i piosenki.

Na Pradze, w związku z niepowodzeniem akcji powstańczej, oddziały dokonały demobilizacji i rozproszyły się pomiędzy ludność cywilną. Część powstańców przeprawiła się w następnych dniach na Dolny Mokotów. Tego dnia w walkach przy ul. Gęsiej zginął 21-letni porucznik, podharcmistrz Andrzej Długoszowski z kompanii "Rudy". Wraz z nim poległ w tym rejonie również ppor. Tadeusz Tyczyński. W Szpitalu Maltańskim z ran odniesionych dzień wcześniej zmarł Julian Piasecki – major dyplomowany, inżynier, wiceminister komunikacji.

Oddziały niemieckie zaczęły wykorzystywać polską ludność jako "żywe tarcze", prowadząc ją przed czołgami. Z dziennika bojowego 9. Armii niemieckiej: Na odcinku Wisły sytuacja na przedmościu Magnuszew robi się groźna. Duża część Warszawy jest w rękach powstańców: zaczęli oni budować barykady.

3 sierpnia odbyła się pierwsza rozmowa premiera Mikołajczyka ze Stalinem. Mikołajczyk oznajmił Stalinowi, że "Warszawa będzie wolna lada dzień"^[1] i zaapelował o pomoc militarną. Stalin obiecał wydanie polecenia o pomocy powstańcom w Warszawie, jednak deklaracje te pozostały w sferze obietnic - w tej samej rozmowie stwierdził iż "nie pozwoli na jakąkolwiek akcję poza naszą linią"^[2], odnosząc się do propozycji Mikołajczyka udzielenia wsparcia oddziałom AK w postaci zrzutów broni. Stalin w tej sprawie skierował Mikołajczyka do PKWN.

Jednocześnie Stalin wyraził swoje lekceważenie odnośnie polskich oddziałów mówiąc iż "Cóż to jest ta wasza Armia Krajowa ? (...) to są drobne oddziałki partyzanckie, a nie regularna siła zbrojna !"^[3], stwierdził też że żołnierze AK "nie walczą z Niemcami, tylko kryją się po lasach - nie są oni w stanie zrobić nic innego "^[4].

Mikołajczyk odrzucił propozycję Linii Curzona jako nowej granicy wschodniej Polski, jako sprzeczną z polską racją stanu, jednocześnie Stalin uzależniał wszelkie dalsze dyskusje odnośnie granic bezwarunkowym uznaniem Linii Curzona. Mikołajczyk zapytał także dlaczego Polacy mają stracić połowę kraju w wyniku uznania nowych granic proponowanych przez Stalina, na co uzyskał odpowiedź iż przed 1914 rokiem Polska była częścią Rosji, a teraz jest mowa o jej niepodległości^[5], uznając dalszą dyskusję na ten temat za bezcelową. PKWN-owi w sprawie nowego polskiego rządu Mikołajczyk zaproponował podział tek w proporcji 6:1 poprzez wprowadzenie do rządu emigracyjnego PPR jako piątej partii.

Oddziały radzieckie opuściły Wołomin.

Przypisy