Juliusz Wirtemberski-Weiltingen
Z Wikipedii
Juliusz Fryderyk Wirtemberski-Weiltingen (ur. 3 lipca 1588, Mömpelgard, zm. 25 kwietnia 1635, Strasburg) – książę Wirtembergii-Weiltingen.
Syn księcia Fryderyka I i Sybilli z Anhalt. Jego dziadkami byli hrabia Jerzy I Wirtemberski-Mömpelgard i Barbara Heska oraz książę Joachim Ernest von Anhalt-Zerbst i Agnes von Barby.
Wraz z rodziną mieszkał na zamku Mömpelgard, jednak gdy zmarł książę Ludwik, a ojciec Juliusza został księciem Wirtembergii, cały dwór przeniósł się do Stuttgartu. Juliusz wiele podróżował odwiedził Azję Mniejszą, Maltę, Efez, Laponię.
Zgodnie z rodowym porozumieniem zawartym 28 maja 1617 roku między synami księcia Fryderyka, Juliusz otrzymał tytuł księcia Wirtembergii-Weiltingen stworzył on tym samym linię książąt Weiltingen.
24 listopada 1617 roku ożenił się z księżniczką Anna Sabiną von Schleswig-Holstein-Sonderburg.
Po śmierci brata Jana Fryderyka regencje nad księstwem Wirtembergii oraz opieką nad niepełnoletnim synem Jana – Eberhardem przejął Ludwik. W czasie jego regencji 28 lipca 1628 cesarz Ferdynand II wydał edykt restytucyjny na mocy którego Wirtembergia jako księstwo protestanckie straciła jedną trzecią terytorium. Ludwik umarł w styczniu 1631 roku wtedy też Juliusz objął regencję do czasu uzyskania pełnoletniości przez Eberharda.
Juliusz i Anna mieli 9 dzieci:
