Josh Barnett

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi.
Należy w nim poprawić: zwikizować, dodać źródła, head, styl.
Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Josh Barnett (ur. 10 listopada 1977 w Seattle) - amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA).

Walką interesował się od dziecka, a kiedy będąc w szkole średniej zobaczył kasetę z UFC 2 wiedział, że jego marzeniem jest MMA. Pierwszą swoją walkę stoczył w wieku 20 lat w turnieju UFC Clash of Titans. Podobnie jak ten, następne pojedynki przeważnie wygrywał przez techniki parterowe. W turnieju Super Brawl pokonał legendę UFC Dana Severna.

Swoją pierwszą przegraną w zawodowym MMA zanotował na UFC 30 w walce z Pedro Rizzo, który to go znokautował w drugiej rundzie. Na UFC 32 pokonał późniejszego mistrza K-1 Semmy Schilta. Jednym z najważniejszych pojedynków w karierze tego zawodnika była walka na UFC 33 z Randy Couturem. W pierwszej rundzie tego pojedynku Couture szybko sprowadził Josha do parteru i zadawał ciosy z góry. Jednak Barnett był cały czas aktywny, skutecznie się broni, zadawał ciosy z dołu i próbował różnych technik. Runda nr 2 zaczęła się podobnie - Couture sprowadził przeciwnika do parteru i próbował tam zadawać uderzenia, jednak po kilku trafionych łokciach Joshowi udało zmienić pozycję i znaleźć się na górze. Od tego momentu - czyli 3 minuty rundy nr 2 była to egzekucja ze strony Barnetta, który poprzez nawałnicę ciosów doprowadził do przerwania pojedynku na 30 sekund przed końcem rundy. Po tym pojedynku Josh zdobył tytuł mistrza wagi ciężkiej UFC. Jednak nie długo mógł się cieszyć tym zwycięstwem ponieważ Nevada Athletic Commission wykryła u niego we krwi niedozwolone substancje, tytuł został mu odebrany, a licencja na walkę zawieszona...

Po tym incydencie Barnett udał się do Japonii gdzie walczył w Pro Wrestlingu i kontynuował karierę w MMA. W sylwestrowym turnieju Inoki Bom-Ba-Ye 2003-Inoki Festiwal po raz kolejny pokonał znacznie większego Semmy Schilta, a w Październiku 2004 pierwszy raz walczył w Pride FC. Na jego nieszczęście na początku trafił na Mirko Filiopovicia, który uszkodził go na tyle mocno, że Josh musiał przejść operację i półroczną rehabilitację. Rok później znowu walczył z Mirkiem aby ponownie przegrać ale tym razem na szczęście bez żadnych poważnych kontuzji.

Największą popularność temu zawodnikowi przyniosły pojedynki w eliminacjach i w turnieju PRIDE FC Final Conflict Absolute. W połowie roku 2006 pokonał przez techniki parterowe Aleksandra Emelianenko i Marka Hunta. W finałach w październiku zdominował i wygrał przez przewagę z Antonio Rodrigo Nogueirą aby na końcu po raz kolejny spotkać się z Mirko "Crocopem" Filipovicem i niestety po raz trzeci przegrać.

Barnett Walczył także z Pawłem Nastulą w pojedynku, w którym po bardzo ciężkiej pierwszej rundzie udało mu się założyć dźwignię na nogę w drugim starciu. W noworocznym turnieju Pride odbył się rewanż Josha z Antonio Rodrigo Nogueira, w którym Barnett przegrał jednogłośną decyzją sędziów.

Po rozwiązaniu PRIDE w 2007 r. podpisał kontrakt z nową japońską organizacją MMA World Victory Road.