Jewgienij Agrest

Z Wikipedii

Jewgienij Agrest
Państwo	ZSRR Szwecja
Data i miejsce urodzenia	15 sierpnia 1966 Witebsk
Tytuł szachowy	arcymistrz (1997)
Ranking	2541 (01.10.2007)
Miejsce w kraju	5

Jewgienij Agrest, ros. Евгений Агрест (ur. 15 sierpnia 1966 w Witebsku) – szwedzki szachista pochodzenia białoruskiego, arcymistrz od roku 1997.

W roku 1990 zdobył w Bydgoszczy tytuł drużynowego mistrza Polski, reprezentując klub BBTS Bielsko-Biała, natomiast w następnym roku w Mikołajkach wywalczył wraz z tym zespołem medal srebrny. Po rozpadzie Związku Radzieckiego przeprowadził się wraz z żoną, Swietłaną (która posiada tytuł mistrzyni międzynarodowej) do Szwecji i zamieszkał w Sztokholmie. W rozgrywkach międzynarodowych barwy tego kraju reprezentuje od roku 1997, należąc do ścisłej krajowej czołówki. Czterokrotnie zdobył złoty medal w mistrzostwach Szwecji (1998^[1], 2001^[2], 2003^[3], 2004^[4]). Oprócz tego był również dwukrotnym srebrnym (1997, 2002^[5]) medalistą mistrzostw kraju. Od roku 1998 do 2006 wystąpił we wszystkich pięciu szachowych olimpiadach (w tym 2 razy na I szachownicy) oraz w czterech turniejach o drużynowe mistrzostwo Europy (trzykrotnie na I szachownicy)^[6].

Odniósł szereg sukcesów w międzynarodowych turniejach, m.in. podzielił II miejsce (za Michałem Krasenkowem) w turnieju Rilton Cup w Sztokholmie (1994), zwyciężył (wraz z Gyulą Saxem) w Gyuli (1997), zajął II m. (za Tomem Wedbergiem) w Sztokholmie (1999), podzielił II lokatę (za Stuartem Conquestem) w Fürth (1999)^[7], zwyciężył (wraz z Arturem Koganem) w mistrzostwach krajów nordyckich w Bergen (2001)^[8], podzielił I-III miejsce w turnieju Rilton Cup w Sztokholmie (2001/02)^[9], triumfował w Griesheim (2003)^[10], podzielił I-II miejsce (wraz z Curtem Hansenem) w Aarhus (2003)^[11] oraz zdobył tytuł mistrza krajów nordyckich w Vammala (2005)^[12].

Dwukrotnie wystąpił w mistrzostwach świata systemem pucharowym, w obu przypadkach odpadając w I rundzie: w 2000 przegrał z Aleksandrem Oniszczukiem^[13], natomiast w 2004 - z Karenem Asrianem^[14]. W 2003 był uczestnikiem pierwszego zdarzenia, w wyniku którego szachowy arcymistrz przegrał partię z powodu włączenia się telefonu komórkowego (co jest sprzeczne z przepisami FIDE). Miało to miejsce w czasie drużynowych mistrzostw Europy w Płowdiwie, a przeciwnikiem, który wówczas w ten niecodzienny sposób przegrał partię, był ówczesny mistrz świata, Rusłan Ponomariow.

Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 stycznia 2004 roku, posiadał wówczas 2616 punktów i na światowej liście FIDE zajmował 82. miejsce (oraz pierwsze wśród szwedzkich szachistów)^[15].