Jean Louis d'Usson de Bonnac

Z Wikipedii

Jean Louis d'Usson de Bonnac (ur. 1672, zm. 1738) był francuskim dyplomatą.

Nie należy z nim mylić Jean'a Louisa d'Usson de Bonnac (1734-1821), biskupa Agen.

W młodosci zaciągnął się do Królewskich Muszkieterów. W roku 1694 towarzyszył swemu przyrodniemu bratu Franciszkowi de Bonrepaus do jego ambasady w Holandii.

W 1701 został dowódcą regimentu i w tym samym roku francuskim przedstawicielem przy Królu Szwecji (Karol XII), od 1707 zaś przy Stanisławie Leszczyńskim. Po bitwie pod Połtawą (1709) wrócił do Francji. Bonnac stwierdzał, ze decydujący głos doradczy w otoczeniu Stanisława I miała jego matka, a także wuj Jan Stanisław Jabłonowski.

W czasie wojny północnej dyplomatą pochwyciły wojska Grzegorza Ogińskiego. August II Mocny nakazał wówczas natychmiast uwolnić Bonnaca.

W 1711 w Paryżu wydał dziennik wojenny: Mémoire de ce qui s’est passé de plus considérable dans le Nord depuis l’année 1700 jusques en 1710.

W latach 1711-1713 sam był francuskim ambasadorem w Madrycie, a w latach 1716-1724 ambasadorem Francji w Konstantynopolu, a od 1726 do 1733 w Szwajcarii.

Jego synem był Pierre Chrysostème Dusson de Bonnac (ur. 1724) również francuski dyplomata.