Jan Lam
Z Wikipedii
Jan Paweł Ferdynand Lam (ur. 16 stycznia 1838 w Stanisławowie, zm. 3 sierpnia 1886 we Lwowie) - polski powieściopisarz, satyryk, redaktor "Dziennika Polskiego", nauczyciel.
Pochodził z rodziny niemieckiej ze Stanisławowa, jednak wybrał polską narodowość, biorąc udział w powstaniu styczniowym. Konsekwencją tego był pobyt w więzieniu austriackim.
Był satyrykiem, krytykował austriacką biurokrację w Galicji, jej wrogie nastawienie do Polaków i ruchów wolnościowych. Stawiał zarzuty i szlachcie, i klerowi, oskarżając ich o dbanie jedynie o własne interesy.
Największy rozgłos przyniosły mu publikowane od 1868 Kroniki lwowskie. Był autorem kilku powieści satyrycznych: Wielki Świat Capowic, Koroniarz w Galicji (1869), Głowy do pozłoty (1873), Idealiści (1876), Dziwne kariery (1880).
Jest autorem tekstu Marszu Sokołów, pieśni przyjętej jako hymn przez Towarzystwo Gimnastyczne Sokół.
Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim (pole 56), na pomniku wyryto napis:
- Nikną wieki, męże sławne
- Grób po grobie się otwiera
- Nowe imię gasi dawne
- A sława sławę zaciera.
[edytuj] Źródła
- Stanisław Frybes, Jan Lam, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XVI, 1971
