Jan Ekier
Z Wikipedii
Jan Ekier (ur. 29 sierpnia 1913 w Krakowie) - pianista, pedagog, kompozytor, redaktor.
Syn kompozytora muzyki tanecznej, brat pianistki. Naukę gry na fortepianie rozpoczął prywatnie u Olgi Stolfowej, jednej z najwybitniejszych pianistek w Krakowie. Kształcił się pod jej okiem w szkole muzycznej im. Władysława Żeleńskiego. Dodatkowe lekcję gry pobierał u Bernardina Rizziego. 1932-1934 studia muzykologiczne na UJ. 1934-1939 wyższe studia muzyczne w Konserwatorium Warszawskim, kier. fortepianu u prof. Zbigniewa Drzewieckiego i kier. kompozycji u prof. Kazimierza Sikorskiego. 1940-1941 uczył się gry na organach u prof. Bronisława Rutkowskiego. Był jednym z założycieli Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Gdańsku, pełniąc w pierwszych latach jej istnienia (1947-1948) funkcję rektora uczelni.
Od 1959 r. pełni funkcję redaktora naczelnego Wydania Narodowego Dzieł Fryderyka Chopina. W 1995 otrzymał doktorat honorowy Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina.
Podczas powstania warszawskiego działał w konspiracji.
Mąż aktorki Danuty Szaflarskiej.
[edytuj] Kompozycje
- Dwa preludia na fortepian (1932)
- Humoreska na fortepian (1933)
- Straszak balet dziecięcy (1933)
- Śmierć fauna obrazek sceniczny (1933)
- Dwa mazurki na fortepian (1933)
- Kołysanka na fortepian (1933)
- Tempo dnia balet (1934)
- Toccata na fortepian (1935)
- Mazurek na fortepian (1935)
- Suita góralska (wersja I) na orkiestrę kameralną (1935)
- Krakowiak na fortepian (1936)
- Suita góralska (wersja II) na orkiestrę symfoniczną (1937)
- Wariacje i fuga na kwartet smyczkowy (1937)
- Taniec góralski na fortepian (1938)
- Kolorowe melodie na fortepian (1949)
- Koncert fortepianowy (1949)
- Kolorowe melodie na chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1951)
