Jan Chodźko
Z Wikipedii
Jan Borejko Chodźko, pseudonim Jan ze Świsłoczy (ur. 24 czerwca 1776 w Krzywiczach, zm. 10 listopada 1851 w Mińsku) - powieściopisarz i dramaturg polski. Nauki odbywał w Wilnie, później oddawał się gospodarstwu na roli, nie zaniedbując spraw publicznych. Był założycielem i wielkim mistrzem dwu lóż wolnomularskich (w Mińsku i w Wilnie), należał do Towarzystwa Szubrawców (pseud. Wajzgantos). Wielki miłośnik teatru, urządzał przedstawienia amatorskie, pisząc i tłumacząc (głównie ze Scribe'a) utwory dramatyczne. Bardzo popularny był jego utwór dla ludu „Pan Jan ze Świsłoczy, kramarz wędrujący” (1821), z powieści zaś najwyżej stoi „Pani Kasztelanowa i jej sąsiedztwo”. Miał trzech synów: Aleksandra, Józefa i Michała.
