James Hamilton, 4. książę Hamilton

Z Wikipedii

James Hamilton, 4. książę Hamilton (ur. 11 listopada 1658, zm. 15 listopada 1712) - szkocki arystokrata i dyplomata.

Jego ojcem był William Douglas, 3. książę Hamilton. James Hamilton urodził się w zamku Hamilton w Lanarkshire. Do roku 1698 był hrabia Arran. Kształcony na uniwersytecie w Glasgow. Po ukończeniu nauki wyruszył w Grand Tour.

W latach 1683-1684 ambasador angielski we Francji. Nie poparł Chwalebnej rewolucji, więc Wilhelm III Orański więził go dwukrotnie w Tower of London.

W parlamencie szkockim popierał "projekt Darien" ustanowienia kolonii szkockiej w Panamie, który został storpedowany przez Hiszpanów, przy bierności Anglików.

Był przeciwny unii realnej z Anglią (1707) i proponował siebie na tron króla Szkocji.

Po okresie niełaski znów akceptowany w oczach władz zjednoczonej Wielkiej Brytanii. W roku 1712 ponownie ambasador we Francji i Generał Artylerii.

Charles Mohun, 4. baron Mohun zabił go pojedynku w Hyde Park 15 listopada 1712.

[edytuj] Małżeństwo i potomstwo

W roku 1686 Hamilton poślubił Lady Anne Spencer, córkę hrabiego Sunderland. Mieli dwie córki. Anne zmarła w 1690, krótko po wydaniu na świat drugiej.

Hamilton poślubił potem Elizabeth Gerard, córkę barona Gerard w 1698, z którego to związku narodzili się:

Lady Elizabeth Hamilton (1699-1702)
Lady Catherine Hamilton (ok.1700-1712)
Lady Charlotte Hamilton (ok.1701-1777)
Lady Susan Hamilton (ok.1702-1753)
James Hamilton, 5. książę of Hamilton (1703-1743)
Lord William Hamilton (ok.1703-1734)
Lord Anne Hamilton (1709-1748).

[edytuj] Źródła

James Balfour Paul. The Scots Peerage IX vols. Edinburgh 1907
Stater, Victor.Duke Hamilton is Dead!-A story of aristocratic life and death in Stuart Britain. New York 1999