Izoterma DR
Z Wikipedii
Izoterma DR, czyli izoterma Dubinina i Raduszkiewicza (1947 r.) opisuje adsorpcję w niewielkich porach, tzw. mikroporach, o średnicach porównywalnych z rozmiarami cząsteczki adsorbatu (< 2nm wg IUPAC). Adsorpcja w małych porach jest znacznie silniejsza niż na takiej samej chemicznie powierzchni płaskiej (większa ilość atomów adsorbatu oddziałuje z bliska z adsorbatem) i najczęściej jest opisywana za pomocą równania Dubinina-Raduszkiewicza, izotermy Dubinina-Astachowa (DA) – uogólnienia izotermy DR i Freundlicha – lub równań pochodnych.
gdzie:
-
- ao – pojemność adsorpcyjna mikroporów,
- po – ciśnienie przy którym wszystkie mikropory są zapełnione (z reguły niższe niż ciśnienie pary nasyconej, ps),
- B2 – stała związana z rozmiarem porów,
- R – stała gazowa,
- T – temperatura bezwzględna.
Równanie izotermy DR służy jako tzw. izoterma lokalna w całkowym równaniu Stoeckliego, które pozwala na opisanie adsorpcji na mikroporach o zróżnicowanej strukturze i rozmiarze.
Zobacz też: adsorpcja, izoterma adsorpcji oraz teoria objętościowego zapełniania mikroporów