Illusion (grupa muzyczna)
Z Wikipedii
 |
Treść tego hasła może nie być zgodna z zasadami neutralnego punktu widzenia. |
| Illusion | |
| Rok założenia | 1992 |
| Rok rozwiązania | 1999 |
| Pochodzenie |  Polska |
| Gatunek | Rock |
Illusion – polski zespół rockowy założony w Gdańsku w roku 1992, a rozwiązany w 1999.
Spis treści |
[edytuj] Skład
- Paweł Herbasch – perkusja
- Tomasz Lipnicki – gitara, śpiew
- Jerzy Rutkowski – gitara
- Jarosław Śmigiel – gitara basowa
[edytuj] Historia
Początek historii Illusion to rok 1992, wtedy to właśnie w Gdańsku został utworzony przez byłego muzyka She i Skawalker Tomasza "Lipę" Lipnickiego, Jurka "Jerry" Rutkowskiego i Pawła Herbasch. Jeszcze w sierpniu tego samego roku dołączył do nich Jarek Śmigiel i w takim składzie grali bez zmian do rozwiązania zespołu.
Grupa zaczęła działalność koncertową w drugiej połowie 1992 roku dając kilka koncertów w Niemczech. Illusion był zwycięzcą pierwszej edycji konkursu Marlboro Rock-in w maju 1993 roku, w lipcu zagrał jako support Iggy Popa na warszawskim Torwarze, w sierpniu wystąpił na polskich festiwalach w Jarocinie i Żarnowcu, po czym pojawił się na festiwalu Gampel w Szwajcarii (zaraz po nich na scenie pojawił się były wokalista The Animals - Eric Burdon). Jedną z nagród za zwycięstwo w Marlboro Rock-in było nagranie albumu wydawanego nakładem firmy Polton. Album ten pojawił się w sklepach w listopadzie pod nazwą Illusion. Pierwszy longplay ujawniał fascynację członków grupy grunge'em (w szczególności Soundgarden i Pearl Jam) połączonym z ciężkim brzmieniem Pantery z elementami rapu wprowadzonymi pod wrażeniem twórczości Cypress Hill. Z połączenia tych wszystkich elementów zespół był już bardzo bliski wypracowania własnego stylu, na który składały się również teksty Lipy, które w sposób prosty opisywały codzienne życie. W nagraniu płyty uczestniczyli również gościnnie wokalista Grzegorz "Guzik" Guziński (Ndingue, Red Rooster; później Flapjack) oraz gitarzysta Janek Sokołowski (eks-Apteka). W grudniu 1993 roku debiutanckiego krążek wziął udział w Wojnie z trzema schodami w Gdańsku, pięć miesięcy później w kwietniu 1994 roku ruszył w trasę razem z Incrowd, wystąpił wówczas, w maju, podczas finału kolejnej edycji Marlboro Rock-in w Warszawie przed The Mission, by w sierpniu być jedną z gwiazd Festiwalu w Jarocinie.
Na drugą płytę fani musieli czekać równo rok. Illusion 2 była bardziej dopracowana i przemyślana – potężne brzmienie, ostre i rwane riffy i agresywny wokal Lipy. Płyta była dziełem wyjątkowo spójnym zarówno po względem muzycznym, jak i tekstowym – opisując brutalizację życia. Z tego albumu – nagranego gościnnie ze Ślimakiem (perkusja; Acid Drinkers) i z Guzikiem – pochodził utwór Nóż, do dziś będący obok Ciernia z pierwszej płyty najbardziej rozpoznawalną wizytówką grupy. Głównie właśnie dzięki Nożowi Lipnicki został nominowany w tym samym roku do statuetki Fryderyka w kategorii "najlepszy wokalista".
Marzec i kwiecień 1995 roku to trasa obejmująca kilkanaście koncertów w klubach całego kraju wraz z Flapjackiem (a okresowo również z Dynamind). Koncerty stanowiły połączenie bezkompromisowej muzyki, żywiołowości i humoru. Illusion i Flapjack każdy występ kończyli utworem zagranym wspólnie. Podczas wspomnianej trasy Lipnicki i spółka poprzedzali także Pro Pain w warszawskim Colosseum. Ponadto grupa wzięła udział w katowickim Spodku w Pożegnaniu Karnawału i Odjazdach (podczas tej drugiej imprezy wyszła na scenę przed Therapy? i H-Blockx).
Następny album Illusion - Illusion 3 - pojawił się jak zwykle w listopadzie, tym razem 1995 roku. To najbardziej zróżnicowana płyta w całym dorobku kwartetu, można znaleźć na niej nie tylko utwory typowo czadowych (np. Nikt, Vendetta) ale również spokojniejsze, lekko psychodeliczne (np. Wrona, Don't Creep). Z Illusion 3 – w nagraniu którego uczestniczyli Tomek Wołas z zaprzyjaźnionego zespołu Stillborn oraz realizator dźwięku Tomasz Bonarowski (klawisze, perkusja) – najbardziej popularne stały się Vendetta i To co ma nadejść. Album nominowany został do Fryderyków w kategorii "muzyka alternatywna", a Lipnicki ponownie w kategorii "wokalista".
Do lipca 1996 roku Illusion odbył aż dwie trasy koncertowe. Pierwszą w marcu z Flapjack i Dynamind – trasa obejmowała kilkanaście największych miast Polski. Drugą w maju – której fragmenty wykorzystane były do wydania w październiku tego samego roku koncertowego albumu Illusion 4 - Bolilol Tour. Płyta ta, zawierająca najlepsze kompozycje znane z poprzednich wydawnictw, potwierdziła opinię, że Illusion to jeden z najlepszych polskich koncertowych zespołów lat 90.. W lipcu zespół wystąpił na festiwalu w Węgorzewie. Na przełomie lutego i marca '97 ruszył w kolejną trasę tym razem z Funny Hippos.
Jesienią 1996 ukazała się mało formatowa książeczka poświęcona Illusion pt. Kły.
Rok 1998 to nagranie ostatniej płyty – Illusion 6. Była zrealizowana w sposób bardzo profesjonalny, pojawiają się na niej również elektroniczne wstawki, co nie bardzo przypadło do gustu bardziej konserwatywnym słuchaczom. Teksty na albumie tak jak na wcześniejszych dotyczyły głupoty przemocy, wykorzystywaniu i podobnych „codziennych” sprawach. Materiał muzyczny znów był bardzo zróżnicowany, obok wolnego Niedaleko; pojawiły się także bardzo szybkie utwory jak Zlew; czy Pukany, gdzie muzycy pokazali swój kunszt w szybkim zmienianiu palców na gryfie gitary.
14 listopada 1999 roku w gdańskim klubie "Kwadratowa" odbył się pożegnalny koncert zespołu. Trwał on około 2,5 godziny i obejmował wszystkie bardziej znane utwory Illusion.
[edytuj] Dyskografia
- Illusion (1993)
- Illusion 2 (1994)
- Illusion 3 (1995)
- Illusion 4 - Bolilol Tour (1996)
- Illusion 6 (1998)
