Hubert Ingraham
Z Wikipedii
Hubert Ingraham (ur. 4 sierpnia 1947), polityk, premier Bahamów w latach 1992-2002 i ponownie od 4 maja 2007. Od 2005 lider Wolnego Ruchu Narodowego (Free National Movement, FNM).
Spis treści |
[edytuj] Edukacja
Ingraham urodził się w 1947 w Pine Ridge, na wyspie Wielka Bahama. Dorastał w Coopers Town na wyspie Wielkie Abaco, gdzie rozpoczął także swoją edukację. Następnie uczęszczał do Southern Senior School i Government High School Evening Institute w Nassau. Studiował prawo w Nassau do 1972, po czym założył własną kancelarię Christie, Ingraham and Co.
[edytuj] Kariera polityczna
W życie polityczne zaangażował się na dobre w 1975, kiedy wszedł w skład Rady Generalnej rządzącej Postępowej Partii Liberalnej (Progressive Liberal Party, PLP).
W 1976 Ingaraham został wybranym przewodniczącym PLP, w 1977 wszedł po raz pierwszy w skład parlamentu. W wyborach w czerwcu 1982 uzyskał reelekcję. Objął także stanowisko ministra mieszkalnictwa, ubezpieczeń i spraw społecznch. W 1982 został również szefem Bahamskiej Korporacji Kredytów Hipotecznych, instytucji powołanej do gwarantowania wsparcia finansowego na zakup mieszkań.
W 1984 z powodów oskarżeń o korupcję i protestów ulicznych z powodu niezadowolenia z polityki rządu, ustąpił z funkcji ministra. W październiku 1986 został wydalony z Postępowej Partii Liberalnej.
W wyborach w 1987 wystartował jako kandydat niezależny, dzięki czemu ponownie zasiadł w ławach poselskich. W kwietniu 1990 przystąpił do opozycyjnego Wolnego Ruchu Narodowego (FNM). Po śmierci w maju 1990 przewodniczącego FNM, Cecila Wallace-Whitefielda, Ingraham jednogłośnie został wybrany nowym liderem partii.
[edytuj] Premier
19 sierpnia 1992 doprowadził Wolny Ruch Narodowy do zwycięstwa w wyborach nad Postępową Partią Liberalną, zdobywając 32 miejsca w 49-osobowym parlamencie i koncząc w ten sposób trwające 25 lat rządy premiera Lyndena O. Pindlinga.
Ingraham objął stanowisko premiera oraz ministra finansów, a później również ministra handlu i przemysłu. 14 marca 1997 FNM ponownie zwyciężył w wyborach parlamentarnych na wyspach, zdobywając 35 miejsc w izbie niższej. Ingraham publicznie ogłosił, że nie zamierza pozostawać na stanowisku premiera przez trzecią kadencję i w 2002 na nowego szefa partii został wybrany Tommy Turnquest.
3 maja 2002 w wyniku porażki wyborczej FNM Hubert Ingraham ustąpił z funkcji szefa rządu. Wszedł jednak do parlamentu z okręgu Północne Abaco. W listopadzie 2005 został wbrany ponownie przewodniczącym Wolnego Ruchu Narodowego i został liderem opozycji.
W wyborach generalnych 2 maja 2007 Wolny Ruch Narodowy (FNM) odnióśł zwycięstwo, zdobywając 23 spośród 41 miejsc w parlamencie. 4 maja 2007 Hubert Ingraham objął oficjalnie urząd szefa rządu.[1]
Hubert Ingraham jest żonaty, ma pięcioro dzieci.
Przypisy
- ↑ "Hubert Ingraham sworn in as Bahamas’ PM", radiojamaica.com, 4 maja 2007.
[edytuj] Linki zewnętrzne
| Poprzednik Lynden O. Pindling |
Premier Bahamów 21 sierpnia 1992 - 3 maja 2002 |
Następca Perry Christie |
| Poprzednik Perry Christie |
Premier Bahamów 4 maja 2007 - nadal |
Następca - |
Premierzy kolonii: Roland Symonette • Lynden Pindling
Premierzy po uzyskaniu niepodległości: Lynden Pindling • Hubert Ingraham • Perry Christie • Cynthia Pratt (p.o.)
Dominika • Dominikana¹ • Gwatemala¹ • Haiti • Honduras¹ • Kostaryka¹ • Kuba¹ • Meksyk¹ • Nikaragua¹ • Panama¹ • Salwador¹ • Stany Zjednoczone¹ • Trynidad i Tobago
Gubernatorzy generalni°: Antigua i Barbuda • Bahamy • Barbados • Belize • Grenada • Jamajka • Kanada • Saint Kitts i Nevis • Saint Lucia • Saint Vincent i Grenadyny
Antigua i Barbuda • Bahamy • Barbados • Belize • Dominika • Grenada • Haiti • Jamajka • Kanada • Saint Kitts i Nevis • Saint Lucia • Saint Vincent i Grenadyny • Trynidad i Tobago
¹Prezydent pełni równocześnie funkcję szefa rządu °Gubernator generalny reprezentuje królową brytyjską Elzbietę II
