Hiszpańscy ambasadorzy
Z Wikipedii
Hiszpania była jednym z pierwszych państw dysponujących rozbudowaną siecią dyplomatyczną. Poniżej znajduje sie lista głów misji dyplomatycznych Hiszpanii od czasów nowożytnych do dziś, według państw, do których ich wysyłano.
Ricardo Wall, Londyn 1747-1754 |
Pedro de Aranda, Warszawa 1760-62, Lizbona 1757-1759, Paryż 1776-84 |
Leopoldo de Gregorio, markiz Esquilache, Wenecja 1766-85 |
Jerónimo Grimaldi, Sztokholm ok 1750, Haga 1759, Paryż 1761-1763 |
José Moniño, hrabia Floridablanca, Rzym 1772-1776 |
Diego de Gardoqui, USA 1785-1798 |
Domingo de Iriarte y Nieves Ravelo, Paryż 1790-1792 |
José Nicolás de Azara, Paryż 1790-1804 |
Federico Carlos Gravina y Nápoli, Paryż 1804 |
Miguel Ángel Moratinos, Belgrad 1984-1987 |
[edytuj] Argentyna
- 2006-dziś Rafael Estrella
[edytuj] Austria
- 1622 Diego Sarmiento de Acuña, hrabia de Gondomar
- 1632-1644 Manuel de Moura y Corte-Real, 2. markiz de Castel Rodrigo
- 1640 Francisco de Melo
- 1642-1644 Manuel de Castel Rodrigo
- 1700 Francisco Moles, książę Rareti y Calatrava
- 1725 Juan Guillermo Ripperdá
- 1791 José Augustin Llano y de la Quadra
- 1814 Pedro Gómez Labrador, markiz de Labrador
- 1893-1895 Juan Valera y Alcalá-Galiano
[edytuj] Belgia
[edytuj] Chiny
[edytuj] Dania
[edytuj] Genua
[edytuj] Francja
[edytuj] Frankfurt
[edytuj] Holandia
[edytuj] Kanada
[edytuj] Imperium Mongołów
[edytuj] Izrael
[edytuj] Jugosławia
[edytuj] Maroko
- 1987-1990 Miguel Ángel Moratinos
- 2001 Fernando Arias Salgado
[edytuj] Mauretania
[edytuj] Niemcy
- 1645-1648 Gaspar de Bracamonte y Guzmán (pokój westfalski).
[edytuj] Polska
- 1760-1762 Pedro de Aranda
- 1784-1790 Domingo de Iriarte y Nieves Ravelo (minister-plenipotent)
- 1793-1794 Domingo de Iriarte y Nieves Ravelo (poseł)[1]
[edytuj] Portugalia
[edytuj] Prusy
[edytuj] Rosja
- 1788-1792 Miguel de Galvez
- 1820-1823 Don Francisco de Zea-Bermudez [1]
- 1977-1980 Juan Antonio Samaranch
[edytuj] Sabaudia-Piemont
[edytuj] Elektorat Saksonii
- 1826 Don Francisco de Zea-Bermudez
[edytuj] Szwajcaria
[edytuj] Szwecja
- ok. 1750 Jerónimo Grimaldi
- 1772-1780 Sebastian Llano y de la Quadra
- 1786-1793 Ignacio Maria del Corral y Aguirre
[edytuj] Turcja
- 1788 Federico Carlos Gravina y Nápoli
- 1824-1825 Don Francisco de Zea-Bermudez
[edytuj] USA
- 1785-1798 Don Diego de Gardoqui
- 1883-1886 Juan Valera y Alcalá-Galiano
- 1931 Salvador de Madariaga
- 1962-1964 Antonio Garrigues Díaz-Cañabate
- 2003 Carlos Westendorp
[edytuj] Watykan
- 1570 Antoine Perrenot de Granvelle
- 1630 Manuel de Castel Rodrigo
- 1631 Diego de Saavedra Fajardo
- 1632-1644 Manuel de Moura y Corte-Real, 2. markiz de Castel Rodrigo
- 1708-1714 Ercole Giuseppe Luigi Turinetti, markiz de Prié (w imieniu Karola III Hiszpańskiego (Karol VI Habsburg)
- 1772-1776 José Moniño, hrabia Floridablanca
- 1785-1798 José Nicolás de Azara (poseł w Rzymie już od 1765 roku.)
- 1964 Antonio Garrigues Díaz-Cañabate
- 1974-1980 Ángel Sanz Briz
- Od 2006 Francisco Vázquez Vázquez
[edytuj] Wenecja
- 1712 markiz de Barretta[2]
- 1766-1785 Leopoldo de Gregorio, markiz Esquilache