Henry Pelham-Clinton, 5. książę Newcastle

Z Wikipedii

Henry Pelham Pelham-Clinton (ur. 22 maja 1811, zm. 18 października 1864) - brytyjski arystokrata i polityk, najstarszy syn Henry'ego Pelham-Clintona, 4. księcia Newcastle i Georgiany Elisabeth Mundy, córki Edwarda Millera Mundy'ego, szlachcica z Derbyshire.

Zanim po śmierci ojca w 1851 r. został księciem Newcastle był znany jako hrabia Lincoln. W wieku 11. lat stracił matkę. Wychowywał go ojciec. Jego surowe metody wychowawcze spowodowały w końcu zerwanie kontaktów z ojcem przez syna. Lincoln kształcił się w Eton College i w Oxfordzie. Studia ukończył w 1832 r. i od razu rozpoczął karierę polityczną. W tym samym roku został wybrany do Izby Gmin z okręgu South Nottinghamshire. Zasiadał w niej do 1846 r. Później reprezentował okręg Falkirk Burghs od 1846 r., aż do roku 1851, kiedy to odziedziczył tytuł książęcy i zasiadł w Izbie Lordów.

W przeciwieństwie do ojca i dziada, Lincoln sprawował wiele centralnych urzędów państwowych. Już w 1834 r. został jednym z Lordów Skarbu w pierwszym rządzie Roberta Peela. W drugim rządzie Peela, Lincoln sprawował funkcję pierwszego komisarza ds. lasów oraz głównego sekretarza Irlandii. W późniejszych latach był sekretarzem stanu ds. wojen i kolonii (1852-1854, rząd lorda Aberdeen), sekretarza stanu ds. wojen (1854-1855, rząd lorda Aberdeen) i sekretarza stanu ds. kolonii (1859-1864, rząd lorda Palmerstona). Był również lordem namiestnikiem Nottinghamshire. Od 1860 r. był kawalerem Orderu Podwiązki.

Newcastle był sprzymierzeńcem i przyjacielem wielu ówczesnych polityków brytyjskich, m.in. Roberta Peela i Williama Ewarta Gladstone'a, który był jego kolegą ze studiów. Podobno Henry namówił ojca, aby załatwił Gladstone'owi miejsce w Parlamencie. W działalności politycznej był bardzo aktywny i dążył do jak najlepszych wyników. Oceniany jest jako jeden z najbardziej efektywnych ministrów ds. kolonii w historii Wielkiej Brytanii.

W życiu osobistym książę nie był szczęśliwy. Jego małżeństwo nie było udane i zakończyło się rozwodem. Relacje z ojcem były oziębłe, głównie z powodu odmiennych sympatii politycznych ojca i syna. Równie oziębłe były stosunki Henry'ego z jego dziećmi. Historyk F. Darell Munsell zatytułował swoją biografię 5. księcia (wydaną w 1985 r.) Nieszczęśliwy książę (The Unfortunate Duke).

27 listopada 1832 r. w Hamilton Palace w Hamilton, poślubił lady Susan Harriet Catherine Hamilton (9 czerwca 1814 - 28 listopada 1889), córkę Alexandra Hamiltona, 10. księcia Hamilton i Susan Beckford, córki Williama Beckforda. Henry i Susan mieli razem czterech synów i córkę:

• Susan Charlotte Catherine Pelham-Clinton (zm. 6 września 1875), żona podpułkownika Adolphusa Fredericka Charlesa Williama Vane-Tempesta, miała dzieci
• Henry Pelham Alexander Pelham-Clinton (25 czerwca 1834 - 22 lutego 1879), 6. książę Newcastle
• Edward William Pelham-Clinton (11 sierpnia 1836 - 9 lipca 1907), ożenił się z Matildą Jane Cradock-Hartopp, nie miał dzieci
• porucznik Arthur Pelham-Clinton (23 czerwca 1840 - 18 czerwca 1870)
• Albert Sidney Pelham-Clinton (22 grudnia 1845 - 1 marca 1884), ożenił się z Frances Evelyn, nie miał dzieci

Małżeństwo to nie było szczęśliwe i zakończyło się rozwodem w 1850 r. Poprzedził go wielki skandal, gdyż księżna, uznawana za osobę psychicznie niezrównoważoną, uciekła z lordem Horatio Walpolem i miała z nim nieślubnego syna, również nazwanego Horatio.

Książę Newcastle zmarł w 1864 r. Wszystkie tytuły przejął jego najstarszy syn.

Poprzednik Henry Pelham-Clinton, 4. książę Newcastle

Książę Newcastle 1851-1864

Następca Henry Pelham-Clinton, 6. książę Newcastle

Poprzednik John Ponsonby, wicehrabia Duncannon

Pierwszy Komisarz ds. Lasów 1841-1846

Następca Charles Canning, 2. wicehrabia Canning

Poprzednik John Pakington, 1. baronet

Minister wojny i kolonii Wielkiej Brytanii 1852-1854

Następca Urząd zniesiony

Poprzednik Urząd nowo powstały

Minister wojny Wielkiej Brytanii 1854-1855

Następca Fox Maule-Ramsay, 2. baron Panmure

Poprzednik Edward Bulwer-Lytton, 1. baronet

Minister ds. kolonii Wielkiej Brytanii 1859-1864

Następca Edward Cardwell