Giovanni Paolo Oliva

Z Wikipedii

Giovanni Paolo Oliva SJ (ur. 4 października 1600 w Genui (Włochy), zm. 26 listopada 1681 w Rzymie) – włoski jezuita, 11. Przełożony Generalny Towarzystwa Jezusowego.

Giovanni Paolo Oliva wstąpił do jezuitów 22 listopada 1616. Był sławnym oratorem i kaznodzieją papieskim. Pełnił tę funkcję za Innocentego X, Aleksandra VII, Klemensa IX i Klemensa X.

W 1661, podczas zmierzchu generalatu Nickela, XI Kongregacja Generalna wybrała go Wikariuszem Generalnym z prawem następstwa. Generalat Olivy naznaczony był polemikami z kwietyzmem, wciąż trwającej kwestii Rytu Chińskiego i trudności z gallikanizmem jezuitów francuskich. Dążył do poprawy stosunków z innymi zakonami poprzez rozwiązywanie wszelkich spornych kwestii. Wspierał misje pozaeuropejskie. Szczególnie popierał misję w Japonii.

Pozostawiony zbiór kazań na Wielki Post, oraz 6-tomowe In Selecta Scripturæ, ukazują jego solidne wykształcenie i pobożność. Pamiętając, co stało się kardynałowi Palavicino, Oliva wydał drukiem 1000 swoich listów, w obawie przez złą ich interpretacją. Zmarł w Rzymie, przy kościele św. Andrzeja na Kwirynale w 1681.

[edytuj] Dzieła

• Prediche dette nel Palazzo Apostolico, 3 t., Roma 1659-1674
• Quaranta sermoni in varii sacri luoghi di Roma, Roma 1670
• Sermoni domestici, 10 t., Roma 1670-1682
• In selecta Scripturae loca commentaria, 6 t., Lyon 1677-1670.