François Fénelon

Z Wikipedii

François de Salignac de la Mothe, znany jako François Fénelon (6 sierpnia 1651 - 7 stycznia 1715), był francuskim teologiem poetą i pisarzem.

Urodził się w Château de Fénelon, w Sainte-Mondane, Périgord, Akwitania. W latach 1686-87 odbywał misję wśród Hugenotów. W tym to okresie zaprzyjaźnił się z Jacquesem-Bénigne Bossuetem, z którym w późniejszym czasie jego drogi się rozeszły. To pod wpływem Bossueta Fenelona przydzielono do grupy największych mówców katolickich (wraz z takimi sławami jak Louis Bourdaloue czy Esprit Fléchier) wysłanych do regionów Francji z największą liczbą Hugenotów. Spędził trzy lata w rejonie Saintonge i choć początkowo namówił króla aby wycofać oddziały z regionu to później skłaniał się do poglądu, że lepiej jest namówić schizmatyków siłą do słuchania jego przesłania, aby w końcu odrzucili swoje błędy.

Fénelon został arcybiskupem Cambrai w roku 1695. Poznał wtedy Madame Guyon i był odtąd pod wpływem jej kwietystycznych poglądów. Bronił kwietyzmu w Wyjaśnieniu mów świętych, które potępił papież Innocenty XII, a Ludwik XIV skazał autora na banicję.

Fénelon jest najlepiej pamiętany jako autor dzieła Przygody Telemacha, atakującego francuską monarchię absolutną, po raz pierwszy wydanego w 1699. Jest także autorem Doskonałości chrześcijanina i Maksym Świętych. Tezy Fenelona zwalczał absolutysta Jacques-Bénigne Bossuet.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Biografia z czytelnia.jezus.pl (pl)
• Avis Chretiens "Christian Counsel" (1810) (en)