Fréaláf

Z Wikipedii

Fréaláf – fikcyjna postać ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Informacje na jego temat znajdują się w Dodatkach do trzeciego tomu Władcy pierścieni.

Postać ta nie pojawia się w ekranizacji powieści (reżyseria Peter Jackson).

• W angielskim oryginale – Fréaláf
• Przekład Marii Skibniewskiej – Fréaláf (Frealaf)^[1]
• Przekład Jerzego Łozińskiego – Fréaláf
• Przekład Marii i Cezarego Frąców – Fréaláf

Fréaláf (ur. 2726 rok Trzeciej Ery – zm. 2798 rok Trzeciej Ery) – Rohirrim, dziesiąty król Rohanu. Był synem Hildy, córki króla Grama i siostrzeńcem Helma. Walczył w wojnie z Dunlendingami i Korsarzami z Umbaru w 2758 roku. Gdy nieprzyjaciele zajęli prawie cały kraj, schronił się w Dunharrow, gdzie przetrwał, wraz z innymi uciekinierami, Długą Zimę. Wiosną 2759 roku na czele garstki desperatów zaatakował z zaskoczenia Edoras. Udało mu się zdobyć stolicę i zabić uzurpatora Wulfa. Wsparty posiłkami z Gondoru Fréaláf wyparł najeźdźców z całego kraju i zajął nawet Isengard. Jako że Helm i jego synowie zginęli, to on właśnie został nowym królem i zapoczątkował Drugą Dynastię rodu Eorla. Na jego koronacji obecny był Saruman, który w tym samym roku osiadł (za zgodą namiestnika Berena) w Isengardzie. Czarodziej wspomagał odtąd Rohirrimów w czasie głodu i niedostatku. Podczas panowania Fréaláfa królestwo było znacznie osłabione. Bardzo powoli zaczęło podnosić się ze zniszczeń wojennych. Jego następcą był Brytta Léofa.

Imię Fréaláf pochodzi z języka rohirrimskiego^[2] i znaczy w tej mowie To co pozostało z pana.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Ta forma występuje w starych wydaniach Władcy pierścieni.
2. ↑ W rzeczywistości to słowo z języka staroangielskiego (fréaláf – to co pozostało z pana).