Fenyang Shanzhao
Z Wikipedii
Fenyang Shanzhao (947-1024) (kor. Punyang Sǒnjo ( ) | jap. Funyō Zenshō ( ) | wietn. Phân Du'o'ng Thiên Triêu) – chiński mistrz chan ze szkoły linji.
Pochodził z Taiyuan (obecnie w prowincji Shanxi). Został sierotą w wieku 14 lat, rozpoczął więc życie bezdomnego mnicha buddyjskiego. Był niezwykle inteligentny i dobrze wykształcony w klasyce konfucjańskiej i innych klasycznych dziełach chińskich. W czasie swoich wędrówek przyjął nauki aż 71 mistrzów. U mistrza Shoushana Xingniania z Ruzhou praktykował przez pewien czas i po osiągnięciu oświecenia został jego spadkobiercą Dharmy.
- Fenyang spytał Shoushana Co oznacza zwinięcie maty do siedzenia przez Baizhanga?
- Mistrz powiedział Kiedy rękaw smoczej szaty jest trzęsie się widocznie, to całe ciało się ukazuje.
- Fenyang spytał Co to znaczy?
- Shoushan powiedział To tak jak król, który wychodzi pieszo. Nie ma tam lisich śladów.
Po tych słowach Fenyang osiągnął oświecenie. Pokłonił się przed Shoushanem, wyprostował i powiedział
- Księżyc pustych światów odbity w 10,000 starożytnych stawów, szukany podwakroć, potrzykroć, jest w końcu znaleziony.
Po śmierci swojego nauczyciela został zaproszony do prowadzenia klasztoru chan Taizi, podległego wielkiemu klasztorowi Taiping w Fenzhou (obecnie Fenyang w prowincji Shanxi). Przez następne 33 lata prowadził Taizi okazując się znakomitym nauczycielem Dharmy chan. Ponieważ znał metody nauczania kilkudziesięciu mistrzów chan, używał ich bez przeszkód dopasowując do aktualnej sytuacji. Był pierwszym mistrzem linii przekazu linji, który zastosował w nauczaniu system pięciu rang szkoły caodong-zong. Znakomicie wykorzystywał w nauczaniu anekdoty i opowieści chan. Formalne wprowadzenie do praktyki chan gonganów jest także z nim związane.
Przeniósł nauki szkoły linji na południe Chin przyczyniając się do jej niezwykłej ekspansji i zdominowania innych szkół chan.
Fengyang jest także szczególnie pamiętany ze względu na swoje dokonania literackie. Uważa się, że powstanie tzw. literackiego chanu zawdzięczać można jego twórczości. Fenyang stworzył nowy rodzaj literatury o unikalnym stylu zwany songgu. Były to zbiory gonganów z dodanymi komentarzami. Podstawą tej literatury były dialogi mistrzów chan i ich uczniów z dawnych czasów. Zwykle właściwy gongan był poprzedzony wstępem, a po gonganie znajdował się swoisty komentarz mistrza, napisany niezwykle subtelnie i oczywiście niewykładający znaczenia. Jego wybitnym dziełem jest zbiór stu gonganów Fenyang Wude chanshi yu-lu. Późniejsi mistrzowie często dopisywali następne swoje komentarze, co dało niezwykłą perspektywę. Te teksty nosiły nazwę niansong.
Innym jego znakomitym dziełem jest poemat Pieśń z angja (skt. angya - pielgrzymka).
Książę Li był starym przyjacielem mistrza. Ponieważ świątynia Xu Chengtian stała pusta poprosił Fenyanga, aby wyjaśnił w niej ludziom Dharmę. Wysłannik księcia trzykrotnie wracał z gór z odmową. W końcu książę zagroził wysłannikowi srogimi karami, jeśli ten nie przyniesie pozytywnej odpowiedzi od mistrza. Powiedział on więc mistrzowi, że jeśli nie zgodzi się na prośbę księcia, to ten skaże go (emisariusza) na śmierć. Fenyang zaśmiał się i powiedział, iż nie mógł spełnić prośby księcia, bo był chory. Kontynuował:
- Ale jeśli mam to zrobić, to czy musimy iść razem? Czy ja powinienem pójść pierwszy, czy ty?
- Wysłannik powiedział Liczy się tylko to, że się zgodziłeś pójść. Nie ma znaczenia, kto pójdzie pierwszy.
- Fenyang nakazał wobec tego, aby przygotowano przyjęcie. Następnie wziął swój worek podróżny i powiedział Ja pójdę pierwszy.
Po wypowiedzeniu tych słów zmarł.
[edytuj] Linia przekazu Dharmy
Pierwsza liczba oznacza ilość pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.
Druga liczba oznacza ilość pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.
- 38/11. Linji Yixuan (zm. 866) Szkoła linji
Bibliografia:
- The Encyclopedia of Eastern Philosophy and Religion.
- Andy Ferguson. Zen's Chinese Heritage.
