Fanny Mendelssohn
Z Wikipedii
Fanny Mendelssohn (ur. 14 listopada 1805 - zm. 14 maja 1847) – kompozytorka i pianistka niemiecka, siostra Felixa Mendelssohn-Bartholdy'ego.
Urodzona w Hamburgu, podobnie jak jej bardziej znany brat wykształciła się muzycznie i, tak jak on, jako dziecko okazywała niezwykłe umiejętności muzyczne. Zaczęła pisać muzykę, jednak była ograniczona niechętnym, w owych czasach, stosunkiem do kobiet podzielanym przez jej ojca i brata, którzy byli raczej tolerancyjni, zamiast wspierać ją jako kompozytorkę.
W 1829 r., po kilkuletnim okresie narzeczeństwa, wyszła za mąż za malarza Wilhelma Hensela, który wspierał jej talent kompozytorski. Później, jej utwory grano wraz z utworami brata w rodzinnym domu w Berlinie, na odbywających się tam bardzo popularnych koncertach.
Jako pianistka, Fanny wspierała kompozycje brata. Jej publiczny debiut na pianinie miał miejsce w 1838 r., kiedy zagrała Piano Concerto No. 1 autorstwa Felixa Mendelssohn-Bartholdy'ego.
Wiele jej utworów zostało początkowo opublikowanych pod nazwiskiem Felixa w jego 8 i 9 kolekcji. Jej kompozycje pianistyczne były z sukcesami rozwijane przez brata, chociaż wielu uczonych wierzy, że były to utwory Fanny, która pierwsza zajęła się tym gatunkiem muzyki.
Fanny Mendelssohn-Hensel zmarła w wyniku udaru mózgu, w Berlinie w 1847 r., podczas przygotowań do oratorium brata. W ostatnich latach, jej muzyka została lepiej poznana dzięki wielu koncertom oraz płytom CD wydanym przez wytwórnie takie jak np. Hyperion oraz CPO.
