Enzo Maccarinelli

Z Wikipedii

Enzo Maccarinelli

Pseudonim	Big Mac
Data i miejsce urodzenia	20 sierpnia 1980 Swansea
Narodowość	Walia
Styl	praworęczny
Kategoria wagowa	junior ciężka
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	30
Zwycięstwa	28
Nokauty	21
Porażki	2
Remisy	0
No contests	0

Enzo Maccarinelli (ur. 20 sierpnia 1980 w Swansea) - walijski bokser, były zawodowy mistrz świata organizacji WBO w kategorii junior ciężkiej (do 200 funtów).

Zawodową karierę rozpoczął w 1999. W 2003 zdobył wakujący tytuł mistrza świata jednej z mniejszych organizacji bokserskich, World Boxing Union (WBU), pokonując przez techniczny nokaut w czwartej rundzie Bruce Scotta. Przez następne trzy lata udało mu się siedem razy obronić ten tytuł.

8 lipca 2006 zmierzył się w pojedynku o tytuł tymczasowego mistrza świata organizacji WBO z byłym mistrzem WBC, Marcelo Fabianem Dominguezem. Walijczyk wygrał walkę przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie^[1]. 22 września Johnny Nelson, "właściwy" mistrz świata WBO zrzekł się swojego tytułu i Maccarinelli stał się pełnoprawnym posiadaczem pasa mistrzowskiego tej organizacji.

Pierwszą obronę tytułu zakończył bardzo szybko, już w pierwszej rundzie nokautując Anglika, Marka Hobsona^[2]. Następna walka, 7 kwietnia 2007 z Bobby Gunnem^[3], zakończyła się w taki sam sposób - nokautem w pierwszej rundzie. W lipcu pokonał zdecydowanie na punkty byłego mistrza świata WBC, Wayna Braithwaita^[4].

3 listopada 2007 miał zmierzyć się z Ezrą Sellersem. Pięściarz ten był klasyfikowany w rankingu WBO na 15 miejscu, jednak w ostatnich trzech latach stoczył tylko jedną walkę. Z tego powodu Brytyjska Komisja Bokserska nie zgodziła się na ten pojedynek. Ostatecznie Maccarinelli zmierzył się z Algierczykiem Mohamedem Azzaoui, którego znokautował w czwartej rundzie^[5].

Tytuł mistrza świata WBO stracił w swojej piątej obronie, przegrywając przez techniczny nokaut już w drugiej rundzie z Davidem Haye^[6].