Emfiteuza
Z Wikipedii
Emfiteuza (gr. emphýteusis z emphyteúein zasadzać rośliny) - w prawie rzymskim zdolność prawna do czerpania korzyści z cudzej nieruchomości, przejętej tytułem najmu lub dzierżawy bez prawa nabycia własności przy jednoczesnym dziedzicznym i zbywalnym prawie do dysponowania tą dzierżawą.
Emfiteuza szczególnie często stosowana była m. in. przez Hiszpanów w czasie kolonizacji Ameryki Południowej.