Dpi
Z Wikipedii
dpi (ang. dots per inch) – liczba plamek przypadająca na cal długości. Jednostka stosowana do określenia rozdzielczości drukarek, ploterów, naświetlarek itp. Pojęcie to jest bardzo rozpowszechnione i często stosowane także jako potoczny zamiennik określeń pokrewnych: ppi (pixels per inch – pikseli na cal) czyli jednostek rozdzielczości obrazów bitmapowych oraz spi (samples per inch – próbek na cal) czyli jednostek rozdzielczości skanerów.
Jednostka dpi opisuje stopień oddawania szczegółów kształtu obrazu w sterowanych komputerowo urządzeniach drukujących, naświetlających, a także wycinających, grawerujących itp. Określa gęstość możliwych do uchwycenia szczegółów obrazu, który jest rozumiany jako układ plamek, których środki pozostają w stałych odległościach względem siebie a ułożone są w rzędach i kolumnach. Rozdzielczość pozioma (w rzędach) jest rzeczywistą rozdzielczością urządzenia i jeśli nie podano inaczej, oznacza także rozdzielczość pionową.
Coraz częściej jednak wiele typów urządzeń posiada rozdzielczość pionową będącą wielokrotnością rozdzielczości rzeczywistej, co tylko częściowo odpowiada prawdzie, gdyż rozwiązane jest to w ten sposób, że plamki w sąsiednich rzędach nachodzą częściowo na siebie.
Odpowiednikiem dpi w miarach metrycznych jest jednostka dpc (ang. dots per cm). W bieżącej pracy w DTP jest to jednak jednostka używana znacznie rzadziej, a jej zastosowanie ogranicza się praktycznie tylko do niektórych prac pomiarowych lub badawczych oraz do podawana jej dla wymogów formalnych.
