Dimityr Berbatow
Z Wikipedii
Dimityr Berbatow | ||
Data i miejsce urodzenia |
30 stycznia 1981 Błagojewgrad, Bułgaria |
|
Pozycja | napastnik | |
Informacje klubowe | ||
Obecny klub | Tottenham Hotspur | |
Numer | 9 | |
Kariera piłkarska | ||
---|---|---|
Lata | Klub | M (G) |
do 1998 1998-1999 1999-2000 2000-2001 (j) 2000-2001 (w) 2001-2002 2002-2003 2003-2004 2004-2005 2005-2006 2006-2007 2007-2008 |
Pirin Błagojewgrad CSKA Sofia CSKA Sofia CSKA Sofia Bayer Leverkusen Bayer Leverkusen Bayer Leverkusen Bayer Leverkusen Bayer Leverkusen Bayer Leverkusen Tottenham Hotspur Tottenham Hotspur |
? (?) 11 (3) 27 (14) 12 (8) 6 (0) 24 (8) 24 (4) 33 (16) 33 (20) 34 (21) 33 (12) 36 (15) |
Reprezentacja narodowa | ||
Lata | Reprezentacja | |
od 1999 | Bułgaria | 61 (39) |
Dimityr Iwanow Berbatow (bułg. Димитър Бербатов; ur. 30 stycznia 1981 w Błagojewgradzie), bułgarski piłkarz, występujący na pozycji napastnika.
Jest wychowankiem Pirinu Błagojewgrad, skąd szybko trafił do CSKA Sofia. Kiedy w wieku dziewiętnastu lat wyjeżdżał do Bayeru Leverkusen, miał na swoim koncie Puchar i wicemistrzostwo kraju oraz dwadzieścia sześć strzelonych goli w meczach ligowych. Udaną passę kontynuował w Niemczech. Pod trenerskim okiem Klausa Toppmöllera w sezonie 2001-2002 Bayer awansował do finału Ligi Mistrzów; w tych rozgrywkach młody Bułgar, który zastąpił w linii ataku doświadczonego Ulfa Kirstena, zdobył dwie bramki, m.in. w meczu ćwierćfinałowym z Liverpoolem. W tym samym roku podopieczni Toppmöllera dotarli do finału Pucharu Niemiec i zajęli drugie miejsce w Bundeslidze. Chociaż w kolejnych sezonach spędzonych w Bayerze Berbatow nie powtórzył już tych wyników, to w ciągu swojej pięcioletniej przygody w lidze niemieckiej wyrósł na jednego z najbardziej interesujących napastników Europy; tak przez dokonania na boisku (łącznie 69 goli, III miejsce w klasyfikacji najlepszych strzelców Bundesligi sezonu 2004-2005), jak i poza nim (romans z tancerką erotyczną[1]).
W maju 2006 roku odszedł do Tottenhamu Hotspur za szesnaście milionów euro (stał się tym samym najdroższym piłkarzem bułgarskim). W sezonie 2006-2007 dotarł z zespołem prowadzonym przez Martina Jola do ćwierćfinału Pucharu UEFA oraz zajął piąte miejsce w Premiership, w której strzelił 12 bramek. Przez kibiców Tottenhamu został wybrany na najlepszego zawodnika klubu w tych rozgrywkach, ponadto trafił do jedenastki sezonu. Dobre występy w barwach Tottenhamu zaowocowały propozycją transferu do Chelsea F.C., ale Berbatow odmówił. Tuż po rozpoczęciu rozgrywek 2007-2008 do Tottenhamu wpłynęła oferta Manchesteru United (klub chciał pozyskać Bułgara za 25 milionów funtów), który miał wówczas kłopoty z napastnikami (Saha i Rooney byli kontuzjowani, a Solskjær zakończył karierę). Jednak szefowie Spursów uznali, że cena proponowana przez Alexa Fergusona jest zbyt niska[2].
W reprezentacji Bułgarii Berbatow zadebiutował 17 listopada 1999 roku. W przegranym 0:1 meczu z Grecją zmienił w 65. minucie Aleksandyra Aleksandrowa. Pięć lat później grał z drużyną narodową na Euro 2004, na którym podopieczni Płamena Markowa odnieśli trzy porażki (bramki 1:9). Od kwietnia 2007 roku jest kapitanem reprezentacji. Jego wysoką pozycję w kadrze oraz autorytet, jakim cieszy się wśród działaczy BFS, może potwierdzać fakt, że on oraz jego dwu znanych kolegów, także zaliczanych do grona liderów drużyny narodowej, Martin Petrow i Stilijan Petrow, mieli decydujący głos przy wyborze Dimityra Penewa na selekcjonera w sierpniu 2007 roku[3].
[edytuj] Sukcesy piłkarskie
- wicemistrzostwo Bułgarii 2000 oraz Puchar Bułgarii 1999 z CSKA Sofia
- wicemistrzostwo Niemiec 2002, finał Pucharu Niemiec 2002 oraz finał Ligi Mistrzów 2002 z Bayerem Leverkusen
- ćwierćfinał Pucharu UEFA 2007 oraz Puchar Ligi Angielskiej 2008 z Tottenhamem Hotspur
1 Robinson • 2 Chimbonda • 3 Lee Y.P. • 5 Kaboul • 4 Zokora • 6 Tainio • 7 Stalteri • 8 Jenas • 9 Berbatow • 10 Keane • 12 Černý • 14 Ghaly • 15 Malbranque • 16 Bale • 17 Boateng • 18 Defoe • 19 Taarabt • 20 Dawson • 21 Routledge • 22 Huddlestone • 23 Bent • 25 Lennon • 26 King • 27 Alnwick • 29 Ifil • 30 Gardner • 32 Assou-Ekotto • 33 Ricardo Rocha • 35 Dervite • trener: Ramos
1 Zdrawkow • 2 Iwanow • 3 Kiriłow • 4 I. Petkow • 5 Zagorčić • 6 Kotew • 7 Borimirow • 8 M. Petkow • 9 Berbatow • 10 Dimitrow • 11 Łazarow • 12 Kolew • 13 Pejew • 14 Czilikow • 15 Christow • 16 Manczew • 17 M. Petrow • 18 Pažin • 19 S. Petrow • 20 Bożinow • 21 Janković • 22 Stojanow • 23 Iwankow • Trener: Markow