De Zeven Provinciën (1665)
Z Wikipedii
| De Zeven Provinciën | |
 |
|
| Historia | |
|---|---|
| Położenie stępki | 1664 |
| Wodowanie | 1665 |
| Oddanie do służby | 1665? |
| Wycofanie ze służby | 1694 |
| Stocznia | Stocznia w Rotterdamie |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | 1427 t |
| Długość | 62 m |
| Szerokość | 13 m |
| Zanurzenie | 6 m |
| Napęd | żaglowy |
| Załoga | 750 |
| Uzbrojenie | 30 dział 42-funtowych 30 dział 24-funtowych 20 dział 12-funtowych 20 dział 3-, 6- i 9-funtowych (stan z okresu III wojny angielsko-holenderskiej) |
De Zeven Provinciën (dosłownie: Siedem Prowincji) - holenderski XVII wieczny okręt liniowy, okręt flagowy admirała Michiela de Ruytera podczas II i III wojny angielsko-holenderskiej.
"De Zeven Provinciën" został zbudowany w latach 1664-1665 w Rotterdamie dla Admiralicji Mass (zwanej inaczej Admiralicją Rotterdamu) przez mistrza Salomona Jansza van den Tempel. Był jednym z niewielu ówczesnych holenderskich trójpokładowców. Na jego trzech masztach i bukszprycie znajdowało się 10 żagli, z tego na pierwszych dwóch po 3 żagle rejowe, na stermaszcie żagiel rejowy i łaciński, oraz z przodu żagiel pod- i nadbukszprytowy. Jego pawęż była typowo holenderska - miała kształt amfory, który nadawały jej półkoliste, bogato zdobione galerie na krawędziach dolnej części rufy. W jej części górnej umieszczona była wielka czerwona tarcza z herbem przedstawiającym dwa lwy, wokół której widniały rzeźby a nad nią pięć dużych latarni. Początkowo wyposażony był w 80 dział - 12 36- i 16 24-funtowych na pokładzie dolnym, 14 18- i 12 12-funtowych na pokładzie górnym i 26 6-funtowych na kubryku, ćwierćpokładziu i pokładzie rufowym. W trakcie III wojny angielsko-holenderskiej został on przezbrojony, i odtąd posiadał 30 dział 42-funtowych, 30 dział 24-funtowych, 20 dział 12-funtowych i 20 dział 3-, 6- i 9-funtowych. Po raz ostatni przezbrojono go w trakcie Wojny Francji z Ligą Augsburską, kiedy liczbę dział zmniejszono do 76.
"De Zeven Provinciën" służył jako okręt flagowy admirała Michiela de Ruytera podczas II i III wojny angielsko-holenderskiej. W trakcie pierwszej z nich wziął udział w bitwie czterodniowej, bitwie pod North Foreland i rajdzie na Medway. W trakcie drugiej walczył pod Solebay, Schooneveld i Texel. Wielokrotnie znajdował się w samym centrum walki, został ciężko uszkodzony w trakcie bitwy czterodniowej, wyróżnił się także pod Solebay i Texel. W roku 1692 walczył w bitwie pod La Hogue, podczas której został tak tak bardzo zniszczony, że ostatecznie w roku 1694 zdecydowano się go zlikwidować.
[edytuj] Bibliografia
- Štefan Gulaš, Żaglowce, Wydawnictwo "Sport i Turystyka", Warszawa 1985, ISBN 83-217-2529-5
- Paweł Piotr Wieczorkiewicz, Historia wojen morskich. Wiek żagla, Wydawnictwo Puls, Londyn 1995, ISBN 1-85917-030-7 (vol. I & II)
