Codex Boreelianus

Z Wikipedii

Codex Boreelianus (Gregory-Aland no. F^e albo 09) jest uncjalnym rękopisem czterech Ewangelii w języku greckim. Kodeks stanowi 204 pergaminowych kart (28.5 na 22 cm), z wielkimi lukami w Łukaszu i niewielkimi lukami w pozostałych ewangeliach. Zawiera sekcje Ammoniusza, ale nie ma kanonów Euzebiusza. Pisany jest późną uncjałą.

Codex Boreelianus został nazwany od Jana Boreela, holenderskiego ambasadora na dworze króla Jakuba I, który wszedł w posiadanie kodeksu. Od 1830 roku, kodeks przechowywany jest w Uniwersytecie w Utrechcie (Univ. Bibl. Ms. 1). Grecki tekst kodeksu reprezentuje tekst bizantyjski. Aland zaliczył go do V kategorii.

[edytuj] Zobacz też

• Lista kodeksów majuskułowych Nowego Testamentu

[edytuj] Bibliografia

• Kurt Aland i Barbara Aland, The Text Of The New Testament: An Introduction To The Critical Editions and To The Theory and Practice Of Modern Text Criticism, 1995, Grand Rapids, Michigan.
• Bruce M. Metzger, The Text Of The New Testament: Its Transmission, Corruption and Restoration, 1968 etc, Oxford University Press, p 52.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Codex Boreelianus F^e (09): at the Encyclopedia of Textual Criticism.