Codex Beratinus
Z Wikipedii
Codex Beratinus (Gregory-Aland no. Φ albo 043) jest pochodzącym z VI wieku rękopisem Nowego Testamentu; pisany uncjałą na nasączonej purpurą welinie. Zawiera Ewangelię Mateusza i Ewangelię Marka, z czterema znacznymi lukami (Mt 1,1 - 6,3; 7,26 - 8,7; 18,23 - 19,3; Mk 14,62 - 16,20). Kodeks przechowywany w Tiranie 99 (Archiwum Państwowe, Nr. 1). Poprzednio był przechowywany na górze św. Grzegorza w Berat w Albanii, skąd pochodzi nazwa kodeksu — Beratinus. Pismo ciągłe, bez stosowania stychometrii. Cytaty Starego Testamentu oznakowane zostały przy pomocy odwróconego comma.
Kodeks zasadniczo biorąc przekazuje tekst bizantyjski, ale zawiera charakterystyczny dla tekstu zachodniego dodatek w Mt 20, 28, cytowany przez Kodeks Bezy. Według B.H. Streetera, rękopis jest trzeciorzędnym świadkiem tekstu cezarejskiego. Codex Beratinus, razem z kodeksami Kodeks Petropolitanus Purpureus, Kodeksem z Synopy i Kodeksem z Rossano, tworzy tzw. grupę purpurowych kodeksów uncjalnych. Wciągnięty został na listę światowego dziedzictwa kulturalnego UNESCO. Aland wszystkie cztery rękopisy grupy umieścił w Kategorii V, a to oznacza, że przekazują one przede wszystkim tekst bizantyjski.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Codex Beratinus ɸ (043): at the Encyclopedia of Textual Criticism.
- A Codex Purpureus Beratinus a UNESCO honlapján
- Kodikët e Shqipërisë (’Albániai kódexek’)
[edytuj] Bibliografia
- W.H.P. Hatch,The Principal Uncial Manuscripts Of The New Testament, 1939, The University of Chicago Press, Chicago.
- Kurt Aland i Barbara Aland, The Text Of The New Testament: An Introduction To The Critical Editions and To The Theory and Practice Of Modern Text Criticism, 1995, Grand Rapids, Michigan.
- Bruce Metzger, The Text Of The New Testament: Its Transmission, Corruption and Restoration, 1968 etc, Oxford University Press. pp. 59-60, etc.
