Cezar Baronius
Z Wikipedii
Cezar Baronius, Cesare Baronio (ur. 31 października lub 30 sierpnia 1538 w Sora, zm. 30 czerwca 1607 w [Rzym|Rzymie]]) - kardynał włoski.
Studiował prawo w Neapolu i w Rzymie, obronił doktorat praw pod kierunkiem znanego prawnika kanonisty i cywilisty Cesare Costy. W 1557 poznał przyszłego świętego, Filipa Neri, założyciela zakonu oratorian. Wkrótce Baronius wstąpił do zakonu, pozostając bliskim współpracownikiem Neriego. W grudniu 1560 przyjął święcenia subdiakonatu, w maju 1561 diakonatu; 27 maja 1564 otrzymał święcenia kapłańskie. Nie przyjął nominacji na opata w rodzinnej Sorze, chcąc pozostać bliko osoby Neriego. Kontynuował pracę duszpasterską przy kościele S. Giovanni de' Fiorentini w Rzymie, a po zatwierdzeniu papieskim zakonu oratorian (1575) przy kościele rzymskim S. Maria in Vallicella.
Papież Grzegorz XIII powierzył mu zadanie rewizji katalogu męczenników pierwszych wieków chrześcijaństwa, czego owocem było dzieło Martyrologium Romanum (1586). W 1593 Baronius zastąpił sędziwego Neriego na czele Kongregacji Oratorian, a rok później został spowiednikiem nowego papieża, Klemensa VIII. Klemens obdarzył go godnością protonotariusza apostolskiego (1595), a 5 czerwca 1596 mianował kardynałem, nadając tytuł prezbitera Ss. Nereo ed Achilleo. Od maja 1597 Baronius pełnił funkcję bibliotekarza watykańskiego. Otrzymał także tytuł opata komendatariusza S. Gregorio al Monte Celio w Rzymie (1602).
Cieszył się opinią wybitnego historyka chrześcijaństwa. Wiele lat pracował nad swoim najsłynniejszym dziełem, Annales ecclesiasticia a Christo nato ad annum 1198, które w dwunastu tomach przedstawiało dzieje Kościoła od czasów Chrystusa do 1198. Tomy ukazywały się w latach 1588-1607, ostatni już po śmierci Baroniusa.
Brał udział w dwu konklawe 1605; na pierwszym z nich był poważnym kandydatem na papieża, ale jego ewentualnemu wyborowi sprzeciwiła się Hiszpania. Kardynał Baronius został pochowany w kościele S. Maria in Vallicella w Rzymie.
Link zewnętrzny:
