Buzdygan
Z Wikipedii
Buzdygan (tur. bozdogan - pałka) broń obuchowa pochodzenia wschodniego, metalowa głowica osadzona na trzonku o długości ok. 60 cm. Głowica zbudowana była z piór (najczęściej 6 do 8, choć były buzdygany o ponad 20 piórach) promieniście rozchodzących się od drzewca. Pióra miały kształt trójkątny lub trapezowy, zwężający się ku dołowi. Trzonek był drewniany, drewniany okuty blachą lub całkowicie metalowy, czasami z ukrytym wewnątrz sztyletem.
Buzdygany używane były w Europie od X do XV w., zarówno przez piechotę jak i jazdę. W Polsce od XVI do XVIII wieku stanowił oznakę władzy oficerskiej rotmistrzów, pułkowników, poruczników i chorążych – były wtedy zwykle bogato zdobione, z zaokrąglonymi piórami.
Od roku 1992 czasopismo Polska Zbrojna przyznaje raz w roku nagrodę Buzdygany dla wyróżniających się osobowości, osobom związanym z obronnością - oficerom, politykom, dziennikarzom i przemysłowcom, wszystkim tym, którzy twórczo zmieniają otaczającą ich rzeczywistość, przyczyniając się do rozwoju Wojska Polskiego i wzrostu obronności.
