Boconowice

Z Wikipedii

Boconowice
Herb Boconowic Flaga Boconowic
Województwo	[[województwo |]]
Liczba mieszkańców (2005)  • liczba ludności	440
Położenie wsi
Strona internetowa wsi

Boconowice (czes. Bocanovice) – wieś gminna na Śląsku Cieszyńskim w Republice Czeskiej, w kraju morawsko-śląskim.

Po raz pierwszy wieś (jako Boczanowicze) wzmiankowana jest w urbarzu z 1621. Początkowo wchodziła w skład Łomnej i dopiero w 1822 Komora Cieszyńska zezwoliła na założenie samodzielnej gminy Boconowice. Nazwa wywodzi się najprawdopodobniej od bocianów, które gromadziły się w tym miejscu podczas przelotu, a miejscowe podmokłe łąki dostarczały im pożywienia. Z kolei Franciszek Popiołek sądził, że nazwa wsi pochodzi raczej od przezwiska pierwszego osadnika^[1].

Spis treści 1 Historia 2 Dziś 3 Przypisy 4 Bibliografia

[edytuj] Historia

Pierwszymi osadnikami byli pasterze wołoscy. Wcześniej istniał tu tylko górski folwark książęcy, wokół którego powstawały kolejne chaty. Folwark nie utrzymał się jednak długo, ze względu na nadzwyczajne wydatki jakie musiały być ponoszone z powodu jego górskiej specyfiki. W 1627 wydzierżawiono go poddanym, a niektóre grunty sprzedano. W 1755 roku we wsi było 4 zagrodników i 11 chałupników. W 1871 stało tu 17 chałup drewnianych, a wieś zamieszkiwało 150 obywateli. W tym samym roku wybudowano drewnianą szkołę (400 guldenów na budowę wydał sam cesarz Franciszek Józef I), którą w roku 1876 zniszczył pożar, a na jej miejscu w 1877 wybudowano szkołę murowaną. Najstarszym budynkiem we wsi jest "suszarnia" nr 9 – pozostałość pierwotnego folwarku, gdzie podobno znalazła schronienie księżna Elżbieta Lukrecja, ukrywająca się przed Szwedami. Na późniejszy rozwój wsi miała wpływ budowa Kolei Koszycko-Bogumińskiej i oddanie stacji w Boconowicach.

[edytuj] Dziś

Boconowice są bazą wypadową w Beskidy – ze wsi prowadzi zielony szlak na Kozubową. Wieś zamieszkiwana jest przez dość liczną społeczność polską (60% mieszkańców stanowią Czesi, a 36% Polacy). Większość mieszkańców pracuje w hucie w Trzyńcu.

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• Popiołek F., Historia osadnictwa w Beskidzie Śląskim, Katowice 1939, s. 108-109.