Blanka de Burbon
Z Wikipedii
Blanka de Burbon (1339-1361) - najstarsza córka Piotra de Burbon i jego żony Izabelli de Valois (córki Karola de Valois).
W 1352, w wieku 13 lat, Blanki wyszła za mąż za króla Kastylii i Leónu - Piotra I Okrutnego. Po ślubie Piotr oddał Blankę pod opiekę biskupowi Sewilli na przeszło rok. Odjeżdżając do swojej kochanki, Marii de Padilla, rozkazał swojej młodej żonie wyhaftować sobie chorągiew z inskrypcją Tło koloru jej krwi, a sam haft koloru łez...
Po roku Piotr I Okrutny nakazał biskupowi Sewilli anulować jego małżeństwo z Blanką oświadczając, że odsyła księżniczkę do Kadyksu, gdzie wsadzi ją na statek płynący do Francji. W rzeczywistości Blanka została zamknięta pod strażą w zamku Medina Sidonia. Zamek ten położony pośród jałowych ziem. Służył już kiedyś Piotrowi - tam kazał uwięzić a potem zamordować Eleonorę de Guzman.
W 1361 roku do komnaty Blanki wszedł jeden z mauretańskich kuszników Piotra z rozkazem zamordowania młodej królowej. W chwilę przed śmiercią Blanka wypowiedziała swoje ostatnie słowa: O Francjo, mój szlachetny kraju, o ma krwi burbońska! Właśnie skończyłam dziś siedemnaście lat. Król nawet mnie nie poznał. Odchodzę wraz z dziewicami. Kastylio, powiedz mi cóżem Ci zrobiła?...
Piotr Okrutny podpisał tym morderstwem na siebie wyrok śmierci, ponieważ król Karol V Mądry zażądał od niego rachunku za śmierć swojej kuzynki.
