Bitwa pod Piacenzą 1746

Z Wikipedii

Wojna o sukcesję austriacką
Małujowice - Chotusice - Dettingen - Velletri - Fontenoy - Dobromierz - Soor - Kesselsdorf - Piacenza - Roucoux - Finisterre I - Lauffeldt - Finisterre II

Bitwa pod Piacenzą miała miejsce 16 czerwca 1746 r. w trakcie walk austriacko-francusko-hiszpańskich w latach 1744-1748 we Włoszech.

Po zawarciu pokoju w Dreźnie kończącego II wojnę śląską, Austria całą swoją uwagę skupiła na Włoszech, gdzie naprzeciwko sprzymierzonej z Austrią Sardynii stanęły siły francusko-hiszpańskie. Wojska aliantów liczyły ok. 40 000 ludzi i dowodzone były przez generałów Gagesa oraz Mailleboisa. Austriakami w sile 30 000 żołnierzy dowodził feldmarszałek książę Józef Wenzel von Lichtenstein.

W roku 1744 po ataku Austriaków na Neapol, armia francusko-hiszpańska uderzyła na Piemont, gdzie w bitwie pod Bassignana nad Tanaro rozbiła wojska sardyńskie i austriackie, po czym zajęła Parmę i Modenę. Wkrótce w wyniku nieudolnie prowadzonych przez obie strony działań wojennych Austriacy i Sardyńczycy znaleźli się w kontrofensywie.

W bitwie pod Piacenzą dnia 16 czerwca 1746 r. armia francusko-hiszpańska została rozbita a Austriacy zajęli Mediolan i Piemont. W roku 1747 Francuzi co prawda podjęli próbę kontofensywy na Piemont, jednak w bitwie z Sardyńczykami na wzgórzu Assietta doznali tak poważnych strat, że odstąpili od zamiaru zajęcia tego terytorium.

W roku 1748 w Akwizgranie doszło do zawarcia pokoju. Don Filippo uzyskał księstwo Parmy, Piacenzy i Guastalii. Karol Emanuel III otrzymał obszary Vighery i Nowarry. Traktat akwizgrański zakończył półwiecze walk we Włoszech.