Biometria
Z Wikipedii
Biometria - nauka zajmująca się badaniem zmienności populacji organizmów. Wyniki pomiarów biometrycznych po opracowaniu metodami statystyki matematycznej wykorzystywane są, między innymi w antropologii, fizjologii, genetyce, hodowli, medycynie, paleontologii.
Biometria to również technika dokonywania pomiarów istot żywych. W najnowszych zastosowaniach ukierunkowana jest na metody automatycznego rozpoznawania ludzi na podstawie ich cech fizycznych. Przykładem urządzeń do pomiarów biometrycznych na podstawie których można identyfikować konkretne osoby jest system rozpoznawania tęczówki oka rejestrujący obraz tęczówki oka.
Biometryczne metody badają cechy fizyczne (np. tęczówka oka, siatkówka (dno oka) linie papilarne, układ naczyń krwinośnych na dłoni lub przegubie ręki, kształt dłoni, kształt linii zgięcia wnętrza dłoni, kształt ucha, twarz, rozkład temperatur na twarzy, kształt i rozmieszczenie zębów, zapach, DNA itp.) jak też i cechy behawioralne, tzn. związane z zachowaniem (np. sposób chodzenia, podpis odręczny, ale też pisząc na klawiaturze komputera, głos, a nawet można wpisać tu sposób reakcji mózgu, fala P300, na pewne znane informacje-bodźce). Fala P300 jest reakcją mózgu powstającą w czasie 300 milisek od bodźca. Jest ona charakterystyczna dla każdego człowieka. Biometryczne techniki w praktycznych zastosowaniach zajmują się przede wszystkim weryfikacją osób (porównują uzyskane cechy z zapisaną wcześniej próbką, czyli dokonuje się wyboru jednego z wielu i weryfikuje), a w mniejszym stopniu ich identyfikacją kiedy to uzyskane z pomiaru cechy należy porównać z każdą zapisaną w bazie próbką.
Ważnymi wadami metod biometrycznych są fakty, że nie u wszyskich osób dana cecha funkcjonuje w stanie możliwym do jej pomiaru oraz, że prawie wszystkie cechy ulegają zmianom w trakcie życia.
- zobacz też: zabezpieczenie biometryczne
