Biometrie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Bij Walt Disney World worden biometrische metingen verricht op de vingers van gasten om er zeker van te zijn dat hetzelfde kaartje dagelijks door dezelfde persoon wordt gebruikt.

Biometrie betekent het vaststellen van meetbare eigenschappen van levende wezens, zoals de gemiddelde levensduur en raciale kenmerken.

Sinds het eind van de 20e eeuw duidt het op één van de identificatiemethoden op basis van unieke lichaamskenmerken van personen (zie onder). Het is in feite een voortzetting van de dactyloscopie, het onderzoek van vingerafdrukken, dat evenals identificatie aan de hand van DNA-kenmerken vooral wordt toegepast voor misdaadbestrijding. Biometrie is echter veel breder toepasbaar en uitermate geschikt als bijvoorbeeld beveiligingsmethode. Er zijn vele toepassingsmethoden mogelijk of in ontwikkeling. Biometrie kan in principe pasjes, sleutels, wachtwoorden, codes, foto's en handtekeningen gaan vervangen of in combinatie daarmee beveiliging sterker maken. Een probleem blijft wat Roger Clarke "the entry-point paradox" noemt. De identiteit waaraan deze eigenschappen kunnen worden toegeschreven kan nog steeds 'vals' zijn. Ter illustratie: een bedrijf maakt gebruik van biometrische toegangspasjes. Deze pasjes geeft zij uit aan wie de juiste documenten bezit (bijvoorbeeld een biometrisch paspoort) en ingeschreven staat in hun systeem. Wanneer het basisdocument, in dit geval het biometrisch paspoort, echter (gedeeltelijk) vervalst is en op een valse naam staat, kan het desalniettemin en evengoed als huidige paspoorten gebruikt worden door malafide organisaties om te infiltreren in 'goed beveiligde' netwerken.

[bewerk] Voor- en nadelen van biometrische methoden

Uitgangspunt van biometrie is dat de persoon niet te scheiden is van zijn lichaam. Het belangrijkste voordeel van een biometrische identificatiemethode is dan ook dat het niet afhangt van bezit (keycard) of kennis (pincode of password): het lichaam zelf bevat kenmerken die zo uniek zijn dat identificatie daarmee mogelijk is. Echter, ook biometrische technieken geven geen 100% zekerheid. De snelheid waarmee biometrie kan worden afgenomen van een persoon hangt heel erg af van de omstandigheden, en van de medewerking van de persoon zelf. Het is daarom niet zomaar te zeggen dat een vorm van biometrie sneller is dan identificatie op basis van bezit van kennis. Nadelen van biometrie zijn de mogelijke aantasting van de privacy en eventueel misbruik (zie onder), en ook dat de technieken nog kostbaar zijn.

In principe zijn lichaamskenmerken die in aanmerking komen voor biometrie niet makkelijk overdraagbaar op andere personen, zoals pasjes, sleutels en wachtwoorden dat wel zijn, en ook niet fraudegevoelig, zoals foto's en handtekeningen. Ze kunnen niet worden verwijderd. De gangbare vormen van biometrie zijn vingerafdrukken, iriskenmerken, het patroon van het netvlies, van de aders in de hand(palm), gelaatskenmerken (met name het bovenste deel van het gelaat), het warmtepatroon van het gezicht en de spraak. Afhankelijk van de toepassing van biometrie zijn echter vele andere vormen ook mogelijk, en soms zelfs beter: de manier waarop iemand loopt (gait-recognition), oorafdrukken of het patroon van toetsaanslagen of muisbewegingen.

De ontwikkelingen op het gebied van biometrie gaan erg snel. Met name gezichtsherkenning gaat met sprongen vooruit en staat nu qua betrouwbaarheid op gelijke voet met vingerafdruk herkenning en irisherkenning. De belangrijkste reden hiervoor lijkt de toename in resolutie van camera's te zijn van de laatste jaren. Een redelijk toegankelijke techniek is de handmeting, maar deze techniek is toch niet 100% betrouwbaar en daarom wordt het meestal gecombineerd met een verplicht pasje, toegangscode of handtekening. De iris- en netvliesmeting is daarentegen het meest betrouwbaar, maar minder makkelijk toe te passen. De spraakherkenningstechniek is nog volop in ontwikkeling en kan worden toegepast op bijvoorbeeld telefonische financiële transacties, toegang tot gevoelige computergegevens en voor het starten van auto's. De meting van warmtepatronen in het gelaat of oorafdrukherkenning ten slotte is een van de nieuwste mogelijkheden.

[bewerk] Technieken en toepassingen

De biometrie maakt gebruik van foto- en cameratechniek, drukmetingstechniek, warmtemeting, spraakherkenningstechnieken en computer visiontechniek. Bijkomende gegevens als snelheid, manier van toetsaanslag en dergelijke kunnen eveneens worden gemeten en opgeslagen. Vaak zal een biometrische techniek toegepast worden in combinatie met een 'gewone' identificatiemethode als een pasje, een code of een handtekening, omdat geen enkele identificatiemethoden 100% perfect werkt.

Behalve voor paspoorten en andere identificatiedocumenten kan biometrische techniek via diverse systemen worden toegepast om fysieke toegang van onbevoegde personen tot onder meer vliegvelden en vliegtuigen, beveiligde inrichtingen, banken, telefonische diensten, kerncentrales en andere aanslaggevoelige gebouwen en objecten te controleren en/of verhinderen. Ook kan gevoelige informatie op computers zoals defensie-bestanden, politiebestanden en medische bestanden beter worden beveiligd met biometrische methoden. Men denkt zelfs aan toepassing bij grote sport- en andere recreatieve evenementen, voor toegang tot besloten clubs en dergelijke.

De Nederlandse overheid wil biometrische technieken gaan gebruiken voor het nieuwe paspoort, om het document beter te beveiligen tegen fraude, vooral fraude met foto's.

[bewerk] Kenmerken

De volgende eigenschappen kunnen worden gebruikt voor het vaststellen van de identiteit (de betrouwbaarheid hangt erg af van de context):

• Vingerafdruk
• Retinascans (van de haarvaten achterin een oog)
• Irisscans (van de structuur van de iris van een oog)
• Gezichtsherkenning
• Handpalmherkenning
• Handgeometrie
• Oorafdruk
• Stemherkenning
• Handschriftherkenning (herkenning van de schrijfhand)
• Loopherkenning

[bewerk] Fouten

Het grote probleem bij biometrie is de betrouwbaarheid. We kennen hier twee foutieve identificaties:

• Fout-negatief (False Rejection): Iemand wordt geweigerd, terwijl hij eigenlijk toegang had moeten krijgen.
• Fout-positief (False Acceptance): Iemand wordt toegelaten, hoewel die eigenlijk geweigerd had moeten worden.

De juiste balans tussen die twee is moeilijk te vinden en wordt uitgedrukt in de zogenaamde Crossover Error Rate (CER).

[bewerk] Bezwaren tegen biometrie

Niet iedereen is gelukkig met eventuele grootschalige invoering van de biometrie. Tegenstanders wijzen op onder meer de aantasting van de individuele privacy, mede gezien de potentiële mogelijkheid allerlei bestanden met persoonlijke gegevens aan elkaar te koppelen; denk aan medische en financiële gegevens, lidmaatschappen, telefoonbestanden, politiebestanden, gegevens over browsegedrag, koopgedrag, reisgedrag en dergelijke. Dit zou de mogelijkheid kunnen bieden aan onbetrouwbare overheden of machthebbers om burgers in hun doen en laten op een ontoelaatbare manier te controleren.

Uit religieuze hoek komt het bezwaar van sommige christenen die vrezen dat biometrie op den duur zal leiden tot een vorm van dictatuur zoals die in het bijbelboek Openbaring van Johannes (13:16-18) is beschreven: niemand kan kopen of verkopen zonder het 'merkteken van het beest' in zijn voorhoofd of handpalmen gegrift te hebben. Deze gedachte hangt samen met de voorspelde komst van de antichrist en de daarmee samengaande vervolging van gelovigen.

Een heel andere tegenwerping kwam van twee Japanners, die aantoonden dat biometrie toegepast op vingerafdrukken wel degelijk fraudegevoelig kan zijn. Ze gebruiken bijvoorbeeld 'fopvingers', in gelatine gedrenkte vingers, waardoor hun eigen vingerafdruk niet nauwkeurig kon worden gelezen.

[bewerk] Zie ook

• Nederlands Biometrie Forum
• Wet bescherming persoonsgegevens
• Biometrische gezichtsherkenning