Beregond (namiestnik Gondoru)
Z Wikipedii
Beregond – fikcyjna postać ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Informacje na jego temat pojawiają się w Dodatkach do trzeciego tomu Władcy pierścieni.
Postać ta nie pojawia się w ekranizacji powieści (reżyseria Peter Jackson).
- W angielskim oryginale – Beregond
- Przekład Marii Skibniewskiej – Beregond
- Przekład Jerzego Łozińskiego – Beregond
- Przekład Marii i Cezarego Frąców – Beregond
Beregond (ur.? rok Trzeciej Ery – zm. 2811 rok Trzeciej Ery) – Dúnadan, dwudziesty namiestnik rządzący Gondorem. Był synem Berena. Okazał się jednym z największych wodzów w historii Gondoru. Jeszcze za rządów ojca, w 2759 roku, pokonał Korsarzy z Umbaru, którzy w poprzednim roku napadli na królestwo i zajęli część wybrzeży. Wysłał też posiłki do Rohanu, które pomogły wyprzeć Dunlendingów z kraju. Urząd namiestnika objął w 2763 roku. Sprawował go do końca swego życia przez 48 lat. Pod jego rządami królestwo zaczęło się szybko podnosić ze zniszczeń wojennych. W 2800 roku rozpoczęły się walki z orkami, którzy próbowali osiedlić się w Ered Nimrais, bowiem przegrali wojnę z krasnoludami w Górach Mglistych (2793 – 2799). Następcą Beregonda był Belecthor II.
Imię Beregond pochodzi z języka sindarin i znaczy w tej mowie Odważny kamień.
Poprzednik Beren |
Namiestnicy rządzący Gondorem | Następca Belecthor II |