Beorn
Z Wikipedii
Beorn – fikcyjna postać ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Pojawia się w Hobbicie. Parę informacji na jego temat można znaleźć we Władcy pierścieni.
- W angielskim oryginale – Beorn[1]
- Przekład Marii Skibniewskiej – Beorn
- Przekład Jerzego Łozińskiego – Beorn
- Przekład Marii i Cezarego Frąców – Beorn
- Przekład Pauliny Braiter – Beorn
Beorn (ur.? rok Trzeciej Ery – zm.? rok Trzeciej Ery) – człowiek z Doliny Anduiny, władca Beorningów.
Jak się zdaje, był potomkiem ludzi zamieszkujących ongiś Góry Mgliste, skąd zostali wyparci przez orków. Swoje domostwo miał w niedużym, dębowym lesie, położonym kilka mil na wschód od Carrock.
Hodował psy, owce i kuce (z którymi umiał rozmawiać) oraz wielkie pszczoły. Nigdy nie jadał mięsa, a żywił się głownie śmietaną i miodem. Był też znany ze znakomitych wypieków. Posiadał niezwykłą moc: potrafił przybierać postać wielkiego, czarnego niedźwiedzia. Na co dzień był wysokim, bardzo silnym mężczyzną o czarnych włosach i długiej, gęstej brodzie. Nie należał do osób szczególnie gościnnych i nie ufał obcym (mieszkał zresztą na dość niebezpiecznych terenach). Miał też niewielu przyjaciół, choć znał czarodzieja Radagasta. Łatwo wpadał w gniew i wtedy potrafił być straszny. Jednak w gruncie rzeczy był dobrym człowiekiem, a prawdziwą nienawiścią darzył jedynie orków i wargów, którzy nie ośmielali zapuszczać się na jego ziemie.
Podczas wyprawy do Ereboru Kompania Thorina II Dębowej Tarczy dotarła do domu Beorna. Gandalfowi udało się pozyskać jego zaufanie i wędrowcy mogli zatrzymać się u niego i nabrać sił (przebywali tam od 20 do 22 lipca 2941 roku Trzeciej Ery[2]). Beorn wyposażył krasnoludów i hobbita Bilba Bagginsa w sprzęt oraz prowiant, udzielił im też paru pożytecznych porad. Pożyczył nawet Kompanii swoje kuce na których mogli jechać, ale tylko do granic Mrocznej Puszczy. Później na wieść o śmierci smoka Smauga sam wyruszył do Ereboru, wiedząc zapewne o maszerującej tam armii orków. W trakcie Bitwy Pięciu Armii Beorn niespodziewanie włączył się do walki, walnie przyczyniając się do klęski goblinów. Sam zabił ich wodza, Bolga. Po zwycięstwie towarzyszył w drodze powrotnej Gandalfowi i Bilbowi, których gościł ponownie u siebie (przez całą zimę, aż do wiosny 2942 roku). W jakiś czas później został władcą Beorningów i panował nad obszarem rozciągającym się od Gór Mglistych po Mroczną Puszczę. Jego rządy upływały w spokoju. Synem i następcą Beorna był Grimbeorn.
[edytuj] Przypis
- ↑ Jest to słowo z języka staronordyckiego, które znaczy niedźwiedź-wojownik.
- ↑ Wedle kalendarza hobbitów z Shire’u były to dni od 20 do 22 miesiąca Afterlithe roku 1341. Jedynie z grubsza odpowiada on naszemu lipcowi, bowiem hobbicki kalendarz nie jest tożsamy z naszym. Hobbici daty roczne liczyli od osiedlenia się w swoim kraju (rok 1601 Trzeciej Ery).
Z kolei według kalendarza stosowanego w innych częściach Śródziemia (tzw. Kalendarz Namiestników) miesiąc ten zwał się Cermië.br> Data roczna podana jest w Dodatku B (Kronika Lat) do Władcy pierścieni. Datę dzienną podaję za hipotetyczną chronologią akcji Hobbita autorstwa Karen Wynn Fonstad (Atlas Śródziemia).
