Bend

Z Wikipedii

Podciąganie (ang. bend) – technika gry na instrumentach strunowych, polegająca na podciąganiu struny w poprzek gryfu, co pozwala:

płynnie zmieniać wysokość dźwięku,
zmieniać wysokość dźwięku o mniej niż pół tonu

Podciąganie strun

Technika podciągania sprawdza się w grze na instrumentach posiadających gryf wyposażony w progi, np. gitarze. W instrumentach bezprogowych, takich jak skrzypce, kontrabas albo wiolonczela, technika podciągania nie ma specjalnego zastosowania, gdyż identyczny efekt pozwala osiągnąć glissando, tj. przesuwanie wybrzmiewającej struny wzdłuż a nie w poprzek gryfu.

Podciąganie strun pozornie wydaje się być łatwą techniką. Jednak podciąganie struny unisono z sekundą/ septymą) do wybrzmienia prymy / oktawy może nastręczać trudności, powodując fałsz. Podobnie podciąganie struny, czy bardziej: opuszczanie struny po podciągnięciu o więcej niż 3 półtony, często generuje tzw. fret noise. Podciąganie strun w okolicach siodełka o więcej niż cały ton wymaga użycia pewnej siły, dlatego ułatwia je obniżenie stroju gitary. Podciąganie zwiększa napięcie struny, zmniejszając jej elastyczność. Obniżenie stroju z kolei elastyczność struny zwiększa.

[edytuj] Podciąganie w muzyce współczesnej

Podciąganie strun jest, obok hammer-on i pull-off, podstawową techniką gry na gitarze elektrycznej. Doskonale słychać efekty podciągania m.in. w charakterystycznym riffie Are you gonna go my way Lennego Kravitza, solówce Another brick in the wall Pink Floyd. Solo słynnego Hotel California zespołu Eagles oparte jest o wielokrotne, naprzemienne podciąganie i piórkowanie strun.

[edytuj] Rodzaje podciągania

W przypadku podciągania, trudno mówić o konkretnych technikach. W praktyce, zawsze sprowadza się ono do podciągnięcia lub opuszczenia struny. Różnice tkwią w momencie wybrzmienia dźwięku (przed podciągnięciem lub po) oraz dodatkowych ozdobnikach lub technikach, którymi można wzbogacić podciąganie. Są to: tapping i vibrato. Stąd też wynikają różnice zapisu podciągania w tabulaturze.

Zapis	Opis
	Uderzamy strunę piórkiem. Następnie podciągamy o 1 ton. Nachylenie strzałki ukazuje szybkość podciągania. W pierwszym przypadku podciagamy szybko. W drugim - wolno.
	Uderzamy strunę piórkiem. Następnie podciągamy o 1 ton i opuszczamy.
	Uderzamy strunę piórkiem. Podciągamy o 1 ton. Następnie opuszczamy o pół tonu. Bez uderzania piórkiem podciągamy do 1 i 1/2 a następnie opuszczamy o 1/2 tonu.
	Najpierw podciągamy strunę o 1 ton a dopiero potem uderzamy piórkiem. Dźwięk wybrzmiewa podczas opuszczania struny.
	Uderzamy strunę piórkiem, przytrzymujemy brzmiącą w tej pozycji i dopiero po pewnym czasie (wynikającym z zapisu nutowego) opuszczamy.
	Uderzamy piórkiem struny G i H. Strunę G podciągamy o 1 ton, uzyskując prymę.
	Uderzamy piórkiem struny G i H a następnie obie podciągamy, zgodnie z podaną wysokością.
	Więcej na temat tej zagrywki pod hasłem tapping.