Baruch Szulman
Z Wikipedii
Baruch Szulman (ur. 1886, zm. 14 maja 1906 w Warszawie) – polski działacz robotniczy żydowskiego pochodzenia, bojownik Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej. W okresie międzywojennym symbol wspólnej walki polskich i żydowskich socjalistów o wolność Polski.
[edytuj] Biografia
Baruch Szulman urodził się w biednej żydowskiej rodzinie rzemieślniczej. W młodym wieku rozpoczął pracę jako malarz pokojowy. W 1904 roku wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1905 roku został aresztowany za nielegalne posiadanie broni i osadzony na trzy miesiące w Cytadeli Warszawskiej.
14 maja 1906 roku dokonał na placu Grzybowskim w Warszawie zamachu bombowego na prześladowcę robotników, podkomisarza policji carskiej A. Konstantinowa. Podczas ucieczki z miejsca zdarzenia został zastrzelony. Piosenka o jego czynie, którą przez wiele lat śpiewano i recytowano, obecnie popadła w zapomnienie.
Baruch Szulman pochowany jest na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 51, rząd 28). W 1927 roku z inicjatywy PPS została odsłonięta tablica pamiątkowa na jego grobie.
[edytuj] Bibliografia
- Henryk Kroszczor, Cmentarz Żydowski w Warszawie, Warszawa 1983, ISBN 83-01-04304-0
- Alina Cała, Hanna Węgrzynek, Gabriela Zalewska, Historia i kultura Żydów polskich, Warszawa 2000, ISBN 83-02-07813-1