AT (informatyka)

Z Wikipedii

AT (ang. Advanced Technology) – standard konstrukcji płyt głównych oraz zasilaczy i obudów komputerowych do nich. Obecnie wyparty przez ATX.

Standard AT został udostępniony w 1984 r. przez IBM. W odróżnieniu od wcześniejszych standardów: PC i XT, rozpowszechnił się bardzo szeroko ze względu na rozkwit rynku komputerów w latach 80. Klony komputerów IBM używały w tamtych czasach konstrukcji kompatybilnych z AT, przyczyniając się do popularności tego standardu. W latach 90. wiele komputerów wciąż wykorzystywało AT oraz jego odmiany, jednak od 1997 r. do głosu doszedł standard ATX.

[edytuj] Konstrukcja

Płyta główna typu AT jest 12-calowa (305 mm), co oznacza, że nie pasuje do obudów "mini desktop" oraz "mini tower". Płyty tego typu zajmują dużą przestrzeń, utrudniając instalację dodatkowych napędów dyskowych. Włącznikami napięcia są 2 prawie jednakowe przewody 6-pinowe. Ponieważ trudno je od siebie odróżnić, często następuje uszkodzenie płyty głównej ze względu na złe ich podłączenie.

[edytuj] Odmiany

W 1985 r. IBM przedstawił wariant Baby AT. Niedługo później większość producentów komputerów porzuciła standard AT dla mniejszego i tańszego Baby AT. Płyty główne tego typu posiadały taką samą funkcjonalność jak AT, jednak były o 2 cale (51 mm) węższe, a jedynie nieznacznie dłuższe. Mimo że standard Baby AT jest przestarzały, pojedyncze komputery wciąż go wykorzystują, a obecnie używane komputery osobiste są z nim kompatybilne w dół.

W 1995 r. Intel stworzył standard ATX, który bardzo szybko zastąpił Baby AT.