Andrzej Kokowski

Z Wikipedii

Andrzej Kokowski (ur. 1953 w Złotowie) – archeolog, absolwent UAM, specjalista w zakresie archeologii okresu przedrzymskiego i rzymskiego (Goci, Wandalowie, Sarmaci).

Po raz pierwszy brał udział w pracach wykopaliskowych pod koniec szkoły podstawowej. Obecnie pracuje w UMCS (dyrektor Instytutu Archeologii); ma na koncie 355 publikacji (16 książek); jego badania nad dziejami wędrówki Gotów, a przede wszystkim wykopaliska w Masłomęczu i w Gródku koło Hrubieszowa stały się europejską wizytówką lubelskiej archeologii. Stypendysta Fundacji Alexandra von Humboldta. Kierował projektami "Schätze der Ostgoten" i "Die Vandalen..." (polska edycja – Wandalowie strażnicy bursztynowego szlaku). Brał czynny udział w 50 kongresach międzynarodowych. Wielokrotnie nagradzany: laureat "Złotej Łopaty", "Lauru Konserwatorskiego", "Lubelskiej Nagrody Naukowej", "Ambasador Lubelszczyzny 2000", Nagrody Ministra Szkolnictwa Wyższego i Nauki”, „Nagrody naukowej im Ryszarda Wołągiewicza”. Poza tym otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, „Złotę Odznakę Za Opiekę nad Zabytkami”.

Drugą wielką pasją Andrzeja Kokowskiego jest muzyka: głównie jazz. Wszystko, czego słucha, określa mianem muzyki szczególnej, która mu nie przeszkadza, a którą zauważa^[1]

[edytuj] Publikacje

• "Archeologia Gotów. Goci w Kotlinie Hrubieszowskiej"., Lublin 1999
• Starożytna Polska. Od trzeciego stulecia przed narodzeniem Chrystusa do schyłku starożytności (2005).
• Goci. Od Skandzy do Campi Gothorum (od Skandynawii do Półwyspu Iberyjskiego) (2007).

Przypisy