Adopcja duchowa
Z Wikipedii
 |
Zasugerowano, aby artykuł Duchowa adopcja zintegrować z tym artykułem lub sekcją. (dyskusja) |
Adopcja duchowa praktykowana jest przez wyznawców religii katolickiej. Polega ona na objęciu duchowej opieki i wspomaganiu modlitwą duszy poczętego, ale nienarodzonego dziecka innej osoby. Adopcja ta jest nieformalna, stosuje się ją, kiedy życie nienarodzonego dziecka jest zagrożone, bo np. matka planuje przerwanie ciąży. Idea duchowej adopcji zrodziła się w Anglii i we Francji wkrótce po objawieniach Matki Bożej w Fatimie w 1917 roku. Do Polski dotarła w 1987 r., gdy w wydawanym przez oo. Franciszkanów „Rycerzu Niepokalanej” opublikowano artykuł wykładowcy filozofii chrześcijańskiej na UKSW doktora Pawła Milcarka na temat istoty i zasad podejmowania Duchowej Adopcji, z podaniem tekstu modlitwy. 2 lutego 1987 r. w kościele św. Ducha w Warszawie, gdzie duszpasterzują oo. Paulini, miała miejsce pierwsza grupowa adopcja. 25 marca 1994 roku odbyła się promocja Duchowej Adopcji na Jasnej Górze, zorganizowana przez Ruch Krzewienia Duchowej Adopcji. Obecnie znajduje się tam Centralny Ośrodek Duchowej Adopcji i skąd rozprzestrzenia się na całą Polskę. Dzieło to było szczególnie bliskie sercu Ojca Świętego Jana Pawła II, który udzielił mu swojego błogosławieństwa.
Duchowa adopcja jest to zobowiązanie do modlitwy w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki i jego rodziców. Trwa dziewięć miesięcy i polega na codziennym odmawianiu jednej tajemnicy różańca oraz specjalnej modlitwy w intencji dziecka i jego rodziców. Jeśli zapomniało się o modlitwie przez kilka dni, adopcję o ten czas należy przedłużyć. Jeśli nie odmawialiśmy modlitwy przez dłuższy czas ( np. miesiąc) – konieczne jest ponowienie duchowej adopcji. Do tych modlitw można dołączyć dowolnie wybrane postanowienia, które nie są jednak obowiązkowe (np. częsta Spowiedź i Komunia św., adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma św., post o chlebie i wodzie, walka z nałogami, pomoc potrzebującym, dodatkowe modlitwy itp.)
Duchową adopcję może podejmować każdy, dzieci pod opieką dorosłych, osoby w każdym wieku, świeckie, konsekrowane, żyjące w niesakramentalnych związkach, rozwiedzione.
W powyższy sposób można adoptować tylko jedno dziecko każdorazowo. Nie wiemy, kim jest adoptowane przez nas dziecko, choć w Niebie z pewnością je poznamy. Teraz to Bóg wybiera płeć, rasę, narodowość dziecka mając na uwadze o, ile modlitwy potrzeba konkretnemu dziecku i nasze w tym względzie możliwości i chęci.
Dzieło Duchowej Adopcji podejmuje się zazwyczaj przez złożenie uroczystego przyrzeczenia podczas Mszy św. Można jednak uczynić to także prywatnie, odczytując formułę przyrzeczenia ( najlepiej przed krzyżem lub obrazem) w dowolnym dniu. Od tej chwili podejmujący dzieło Duchowej Adopcji staje się duchowym rodzicem dziecka na okres dziewięciu miesięcy.
Owoce duchowej adopcji - skutecznie leczy ona głębokie zranienia wewnętrzne spowodowane grzechem aborcji. Pozwala matkom odzyskać wiarę w Boże Miłosierdzie, przynosząc pokój ich sercom. Jako bardzo konkretny, bezinteresowny i osobisty dar, pomaga w szczególności ludziom młodym kształtować charakter, walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa, uzdalniając do postrzegania miłości i seksu oczyma Boga. Ucząc systematycznej modlitwy i pozytywnego działania pogłębia kontakt z Bogiem.
Jak krzewić modlitwę duchowej adopcji -pozyskać kilka osób zainteresowanych duchową adopcją, -uzyskać zgodę księdza proboszcza na przeprowadzenie przyrzeczeń duchowej adopcji w kościele parafialnym, -skontaktować się z ośrodkami duchowej adopcji, gdzie można pozyskać materiały, pełne informacje oraz pomoc w przeprowadzeniu przyrzeczeń
formuła przyrzeczenia duchowej adopcji: Najświętsza Panno, Bogarodzico Maryjo, wszyscy Aniołowie i Święci, wiedziony pragnieniem niesienia pomocy w obronie nienarodzonych, postanawiam mocno i przyrzekam, że od dnia w uroczystość, biorę w Duchową Adopcję jedno dziecko, którego imię jedynie Bogu jest wiadome, aby przez dziewięć miesięcy, każdego dnia, modlić się o uratowanie jego życia oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu. Tymi modlitwami będą: jedna tajemnica Różańca, moje dowolne postanowienia, modlitwa, którą dziś po raz pierwszy odmówię:
Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki, Maryi, która urodziła Cię z miłością oraz za wstawiennictwem św. Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po urodzeniu, proszę Cię w intencji tego nie narodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę daj rodzicom miłość i odwagę, aby swoje dziecko pozostawili przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen
