Actio de peculio
Z Wikipedii
Actio de peculio – w prawie rzymskim, powództwo przeciwko zwierzchnikowi familijnemu ze zobowiązań osób mu podległych (niewolników, alieni iuris), wyposażonych w peculium, zaciągniętych w ramach działalności związanej z peculim.
[edytuj] Charakterystyka powództwa
Zobowiązania, zawarte przez osoby podległe władzy, w zasadzie nie obciążały ich zwierzchników. Wyjątkiem były sytuacje, w których zobowiązania zostały zaciągnięte za jego przyzwoleniem lub z ich polecenia. Ochronie roszczeń wierzycieli służyły pretorskie powództwa o charakterze dodatkowym, do których należało actio de peculio.
Zwierzchnik odpowiadał za zobowiązania zaciągnięte w ramach gospodarki peculiarnej do wysokości samego peculium. Jeżeli zwierzchnik sam był również wierzycielem osoby mu podległej, z tego peculim, wówczas, zgodnie z tzw. prawem dedukcji, mógł w pierwszej kolejności potrącić swoje wierzytelności.
[edytuj] Bibliografia
- Marek Kuryłowicz, Adam Wiliński "Rzymskie prawo prywatne" Kraków 1999 ISBN 83-7211-089-1
- Władysław Rozwadowski "Prawo rzymskie" Wydanie II. Poznań 1992 ISBN 83-01-10031-1
Actio de in rem verso • Actio de peculio • Actio exercitoria • Actio institoria • Actio quod iussu • Actio tributoria
