Łupki z Burgess

Z Wikipedii

Łupki z Burgess (ang. Burgess Shale) – stanowisko paleontologiczne typu Konservat-Lagerstätte, odkryte 31 sierpnia 1909 roku przez Ch. Walcotta w Górach Skalistych na przełęczy Burgessa (Kolumbia Brytyjska, Kanada), znajdujące się obecnie w obrębie Parku Narodowego Yoho. Zawiera środkowokambryjskie skamieniałości zachowane w czarnoszarym łupku mułowcowym, związane z biocenozą rozwiniętą u podnóża skłonu (na głębokości około 100 metrów) zachodniego szelfu kontynentu Laurencji w strefie równikowej. Jej wiek określa się na około 520 milionów lat.

Fauna (ponad 140 taksonów) reprezentowana przede wszystkim przez różnego rodzaju stawonogi: Marrella, Canadaspis, Olenoides (trylobit), drapieżne Anomalocaris, Laggania, Opabinia; gąbki - Vauxia; niezmogowce - Ottoia; pennatularie - Thaumaptilon; pazurnice: Hallucigenia, Aysheaia; pierścienice - Canadia; eldonioidy - Dinomischus; ?mięczaki - Wiwaxia oraz ramienionogi, szkarłupnie. Z łupków z Burgess znany jest jeden z najstarszych strunowców - Pikaia.

Podobne stanowisko zostało znalezione później w Chengjiang (prowincja Junnan, Chiny).

Stanowisko łupków z Burgess, jako część kanadyjskich Gór Skalistych, od 1984 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego ludzkości UNESCO.

[edytuj] Zobacz też

• kambr

[edytuj] Linki zewnętrzne

• http://www.burgess-shale.bc.ca/
• http://www.geo.ucalgary.ca/~macrae/Burgess_Shale/
• http://www.ucmp.berkeley.edu/cambrian/burgess.html

To jest tylko zalążek artykułu związanego z geologią. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.