Łagiewnik
Z Wikipedii
Łagiewnik – to w średniowieczu zawód. Słowo określa to dokładnie rzemieślnika wyrabiającego drewniane lub gliniane naczynia. Uznawany był za zawód niehonorowy, a jego uprawianie wiązało się z utratą czci, co wywoływało ograniczenie zdolności prawnej. Słowo wywodzi się z łacińskiego słowa lagena oznaczającego puchar, flaszka. Język niemiecki przyjął nazwę łacińską, nazywając drewniane naczynia na wodę lagella – Lagel, a wyrabiający te naczynia Lagelmacher. Na ziemiach polskich słowo to zostało zmiękczone w naturalny dla mowy polskiej sposób, tworząc w ten sposób określenie łagiewnik. Od nazwy zawodu, praktykowanego głównie w pobliżu osad rycerskich i zamkowych przyjęły swe nazwy liczne miejscowości i dzielnice, nazywane przez ludność Łagiewniki.
Łagiewnicy - w okresie wczesnego średniowiecza grupa książęcej ludności służebnej, która wyrabiała drewniane lub gliniane naczynia.
