Raimon VI de Tolosa

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Raimon VI (VIII) de Tolosa (Sant Geli, 27 d'octobre de 1156 - Tolosa, 2 d'agost de 1222) foguèt comte de Melguèlh (Raimon IV) de 1173 a 1190 puèi comte de Tolosa e marqués de Provença de 1194 a 1222.

Segon la genealogia tradicionala dels comtes de Tolosa facha pels Benedictins dins l'Istòria Generala de Lengadòc, seriá Raimon VI, mas d’estudis critics an establit que dos comtes del pichon nom de Raimon èran estats omeses : seriá doncas Raimon (VIII)

Filh de Raimon V e de Constància, sòrre del rei Loís VII, succediguèt a son paire en 1194. Sul còp, restabliguèt la patz amb l'Aragon e Raimon-Rogièr Trencavel. Esposèt en tresenas noças Joana d'Anglatèrra a Roan en octobre de 1196.

A Tolosa, mantenguèt las libertats comunalas, multipliquèt las exempcions fiscalas e espandiguèt la salvetat a tot lo territòri comunal. Poèta e rafinat, aimava pas la guèrra mas mancava pas d'energia coma ne testimònia l'altercacion que l'opausèt al legat del papa, Pèire de Castelnòu. L'assassinat d'aqueste darrièr, lo 15 de genièr de 1208, dont foguèt sulcòp acusat per la Glèisa, provoquèt son escomenge e l'apèl a la crosada lançat pel papa Innocenci III. Obtenguèt de n’èsser relevat en s'umiliant a Sant Geli, lo 18 de junh de 1209, davant l'avançada de l'armada crosada, dirigida per Arnaud Amaury, abat de Cistèl e legat del papa.

Davant los succèsses daverats pels crosats (presa e chaple de Besièrs, sèti e presa de Carcassona e mòrt de Raimon-Rogièr Trencavel), dirigits dempuèi agost de 1209 per Simon IV de Montfòrt e la menaça que faguèt pesar sus sa persona e son fièu l'ostilitat constanta dels legats del papa, cambièt de camp, foguèt tornarmai escomenjat (en 1211 pel concili de Montpelhièr) e temptèt d'organizar la resisténcia contra los crosats. Mai diplomata que guerrièr, poguèt pas entravar l'avança e la conquèsta de Tolosa per Simon IV de Montfòrt. S'exilhèt alara a la cort d'Anglatèrra.

Lo 27 de genièr de 1213, Raimon VI rendèt omenatge a Pèire II d'Aragon, omenatge que durèt fins a la batalha de Murèth, lo 12 de setembre, al cors de laquala los crosats de Simon de Montfòrt, mai disciplinats, espotièron lo venceire de Las Navas de Tolosa, que foguèt tuat dins la batalha. Lo 17 de febrièr de 1214, als òrdres de Raimon, son fraire Baudoïn de Tolosa, qu'a participat a Murèth del partit dels crosats, es raubat de son castèl de Lolmia e pendut coma traite. En novembre de 1215 Raimon es a Roma, ont lo IVen concili de Latran debat del sòrt de son comtat.

En mai de 1216 aprèp aver desbarcat trionfalament a Marselha, son filh, lo futur Raimon VII met lo sèti davant Bèucaire que pren lo 24 d'agost. Lo 12 de setembre de 1217, repren Tolosa ont Simon IV de Montfòrt met immediatament lo sèti. Aqueste darrièr i es tuat mas son filh Amaury pren sa plaça. Lo fracàs de la « crosada » de Loís VIII en 1226 li permet de recobrar la mai granda partida de son comtat.

[Modificar] Bibliografia

• Dominique Baudis, François Corteggiani e Michel Suro, Raímond le cathare. Tolosa : edicions Milan ; Portet sur Garona : edicions Loubatières, 2004. 70 p., 32 cm. ISBN 2-7459-0923-1.

Precedit per Raimon V (VII)

comte de Tolosa marqués de Provença

Seguit per Raimon VII (IX)