Edmund II av England

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket

Edmund II «Ironside» (fødd ca. 989, død 30. november 1016) var konge av England frå 23. april 1016 og fram til døden eit drygt halvår seinare. Han var sonen til Ethelred den rådville og Aelgifu av Northampton. Edvard Bekjenneren var halvbroren hans. Han fekk tilnamnet «Ironside» («jernside») på grunn av sine militære bragder.

I 1015 gifta Edmund seg med Ealdgyth. Etter faren døydde blei Edmund valt til konge av innbyggjarane i London. Rivalen hans, Knut den store, hadde større støtte enn han i resten av landet.

Han hadde to barn som er kjent for ettertida:

• Edvard Aetheling (1016–1057)
• Edmund (født ca. 1017)

Edmund blei slått av danane, men fekk lov av Knut den store til å halde på Wessex, mot at det var klart at den av dei som overlevde den andre skulle regjere over heile England. Kort tid etter at denne avtalen blei inngått døydde Edmund, og det blir rekna at han blei myrda. Ifølge tradisjonen blei han drepen ved at ein raudglødande ildrakar blei stukke opp i tarmane hans medan han var på toalettet.

Han blei gravlagt i Glastonbury Abbey.