Neurotoxine
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Neurotoxinen zijn stoffen die het zenuwstelsel aantasten, het betreft meestal proteïnen, ook wel eiwitten genoemd.
Deze stoffen blokkeren de overdracht van zenuwprikkels, waardoor het zenuwstelsel verdoofd raakt. Hierdoor vallen spieren uit en zolang deze spieren geen cruciale functie hebben is het leed te overzien. Sommige neurotoxinen leggen echter in geringe doses grote delen van het zenuwstelsel plat, inclusief de ademhalingsspieren en het hart, wat fatale gevolgen kan hebben. Andere tasten specifiek het hart aan, deze stoffen worden ook wel cardiotoxines genoemd. De sterkste biologische neurotoxinen vindt men bij de kikkers, spinnen, slangen en vissen, enkele soorten insecten, inktvissen en holtedieren zijn ook bijzonder giftig.
De werking van een neurotoxine is sterk afhankelijk van dosis, plaats van toediening, verspreidingssnelheid en gezondheid van de proefpersoon. Mensen hebben weer andere neurotoxines dan bijvoorbeeld insecten, omdat deze weer andere proteïnes hebben dan mensen.
