Nathan Homer Knorr
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Nathan Homer Knorr (Bethlehem (Pennsylvania), 23 april 1905 – 7 juni 1977) was derde President van het Wachttorengenootschap (de paraplu-organisatie van Jehova's getuigen). Na de dood van Joseph Franklin Rutherford werd Knorr op 13 januari 1943 gekozen als zijn opvolger. Hoewel velen Knorr erg jong vonden en hem beschouwden als pluimstrijker van Rutherford, bleek Knorr een zeer capabele bestuurder met een ijzeren wil.
Knorr werd opgevoed in de Nederlands gereformeerde leer. Toen hij zestien was, verbond hij zich met de Ernstige Bijbelonderzoekers. In 1923 werd hij een fulltime colporteur en werd hij uitgenodigd op Brooklyn Bethel te dienen, het hoofdbureau van het Wachttorengenootschap. Rond 1932 was hij de algemeen manager van de uitgeverij en drukkerijen van de New York Watchtower Society. Twee jaar later werd hij directeur van die corporatie en in 1940 werd hij lid en vicepresident van de Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania, de belangrijkste corporatie van Jehova's getuigen.
Knorr was een harde, zakelijke persoon. Hoewel hij zo nu en dan naar intimi de vriendelijkheid tentoon spreidde die zo kenmerkend was geweest voor Charles Taze Russell, leek zijn behandeling van anderen meestal meer op die van Rutherford.
Hoewel Knorr niet de schrijversvaardigheden en het charisma van zijn voorgangers had, was hij als bestuurder in veel opzichten bekwamer dan beiden. Onder zijn leiding werd het beleid ingevoerd geen nadruk te leggen op individuen. Zo werden vanaf 1942 alle publicaties van het Genootschap anoniem gepubliceerd en werd correspondentie van het Genootschap geanonimiseerd – een beleid dat nog altijd wordt gevolgd. In plaats van een naam van de schrijver worden brieven "ondertekend" met een stempel van het Genootschap. Hoewel speculatief is het niet ondenkbaar dat Knorr met deze stappen bewust zijn eigen onvermogen tot schrijven wilde maskeren.
Onder leiding van Knorr werd veel aandacht besteed aan het opzetten van diverse opleidingsprogramma's. Zo richtte hij een soort opleiding tot spreken in het openbaar op (de theocratische school), cursusprogramma's voor de lokale bestuurders (de Koninkrijks Bedienaren School), voor zendelingen (Gilead) en voor bestuurders van bijkantoren.
Met name in de jaren '50 en '60 werden grote internationale congressen gehouden, waarbij Knorr lange wereldreizen ondernam en de wereldwijde getuigengemeenschap toesprak. Waar Rutherford (hoewel hij zelf jurist was) diepe minachting had voor de rechtspraak, werden onder leiding van Knorr veel fundamentele kwesties rond religieuze vrijheden uitgevochten tot aan het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten.
In de jaren '60 vlakte de groei van de getuigen af, maar toen het Genootschap de profetie uitte dat Armageddon in 1975 zou uitbreken nam de gemeenschap explosief toe en verdubbelde vrijwel in de periode 1968 – 1975.
Uiteraard was het effect tegengesteld toen de voorspellingen niet uitkwamen en stond de opvolger van Knorr Frederick William Franz (curieus genoeg degene die de profetie ook gestalte had gegeven) in 1977 voor de uitdaging een antwoord te geven op de gedesillusioneerde reactie van de getuigen.
